தேநீர் அனுபவங்கள்...

Fly 

Tea had a story... 

Lot of  story begins with Tea.  Tea makes better everything. Just think with tea...

Before think... Before ink... Just  Do after drink tea..

            தீர்ந்து போகாத பேச்சுக்கள் போல தேநீர்க் கதைகளும் தீர்ந்து போவதே இல்லை. தேநீர் பிறந்த கதை அறிந்திருப்பீர்கள். "சீன மன்னர் ஒருவர்"-/ நிற்கவும். "ஒரு ஊர்ல ஒரு ராஜா இருந்தாரு" என்று நிறுத்தினால் மீதமுள்ள கதையை அவரவர் கற்பனைக்கு ஏற்ப எழுதிக்கொள்ளலாம். ஆனால் தேநீர் பிறந்த கதை ஒரு வானம் போல ஒரே மாதிரியாக  காணக் கிடைக்கிறது.

"சீன மன்னர் ஒருவர்" என்று நிறுத்தியிருந்தேன். இக் கதையை நான் சொல்வதை விட நீங்கள் 'நாட்டாமை கூகுள்' அவர்களைத் தொடர்பு கொண்டால் பல தகவல்களை நொடிகளில் தருவார். படித்துக்கொள்ளுங்கள். துப்பறியும் கதை போன்று சுவாரஸ்யமாக நீளும். நம் கதைக்கு வருவோம். என் கதை என்று சொல்லாமல் நம் கதை எனச் சொல்வதற்கு காரணங்கள் உண்டு. என் கதைகள் போலவே உங்களுக்குள்ளும் தேநீர்க் கதைகள் நிறைய இருக்கலாம். 

பொதுவாக யார் நம் வீட்டிற்கு வந்தாலும் தேநீர் குடிக்க கொடுப்போம். இது மதுரை மண்ணின்  கலாச்சாரம்.

         ' உட்காருங்கண்ணே. ஒரு வா 'டீ' குடிச்சிட்டு பேசுங்க' என்றதும் வந்தவர்,' தங்கச்சி இப்ப தான்' டீ' குடிச்சிட்டு வர்றேன். இப்பக்குள்ள 5 டீ குடிச்சிட்டேன்.  (டீ வேண்டாம்னு சொல்லிருப்பாரோ? '- னு நினைச்சா நீங்க கொஞ்சமா டீ குடிக்கிற ஆளு.) 

காமெடியே இனிதான்... 

' தங்கச்சி அரைக்கிளாசா கொண்டாமா. வேணாம்னா கோச்சுக்குவ. '- என்றதும் மதுரைக்கார த(எ)ங்கச்சி முழுக் கிளாசு தான் குடுப்பார். வந்தவர் சலித்துக்கொண்டு 'சொன்னாக் கேக்க மாட்ட நீ. போயி ஒரு டம்ளர எடுத்தாம்மா' என்று கறாராகச் சொல்லி வந்த டம்ளரில் ஒரே ஒரு மிடறு தேநீரைக் கவிழ்த்து அடுத்த மிடறு இறங்கும் முன் லாவகமாக எடுத்து உறிஞ்ச ஆரம்பிப்பார்.ஏற்கனவே கழுத்து வரைக்கும் இருக்கும் தேநீர். மனசு முழுக்க தேநீர் வியாபித்து இருந்தால் எப்படித் தேநீரை விட முடியும்.இது பொதுவான 'universal tea story'. இன்றும் எங்கேனும் வீடுகளில் இக்கதை நிகழ்ந்து கொண்டே தான் இருக்கும். கதையல்ல. நிஜம்...(குறிப்பாக மதுரையும் மதுரை சார்ந்த ஊர்களிலும்)

எனக்குள் இருக்கும் தேநீர்க் கதைகள் இன்றும் மனம் எனும் தேநீர்க் குடுவைக்குள் சூடு குறையாமல் இருக்கிறது. முதல் தேநீர் அனுபவம்  எனது மூன்றாம் வகுப்பு நண்பன் வீட்டில் நடந்தது.

இடம்-மதுரை.

(எம். கே. புரம். மாலை பள்ளி முடிந்து வீடு திரும்பிய நேரம்.) 

• நண்பன் பெயர் இன்றும் ஞாபகம் இருக்கிறது. மறக்கமுடியாத பெயர். பரமசிவம். இப்பொழுது எங்கிருக்கிறான். எப்படி இருப்பான்? எதுவும் தெரியாது. ஆனால் அன்று அவன் வீட்டில் நான் சாப்பிட்ட(குடித்த) தேநீரின் சுவை இன்றும் என் நாவில் உள்ளங்கை ரேகை போல ஒட்டிக்கிடக்கிறது. 
• 
  
• பரமசிவம் வீடு

பரமசிவனின் தாயார் வாட்டசாட்டமாக இருந்தார். காதுகளில் தொங்கட்டான் அணிந்திருந்தார். கிராமத்து அப்பத்தாக்கள் சேலை கட்டுவதைப் போல கட்டியிருந்தார். என்னைக் கண்டவுடன் 'டீச்சர் மவனாப்பா? பரமு சொல்லிருக்கு. செத்த உக்காருயோவ்.' என்ற சிறிது நேரத்தில் பித்தளைக் குண்டாஞ்சட்டி நிறைய டீ எடுத்து வந்தார். கூடவே நான்கு குவளைகள். பரமசிவனுக்கும் எனக்கும் குடிக்க குடிக்க தேநீர் ஊற்றிக் கொண்டே இருந்தார். குடித்து முடித்ததும் தயாராக அடுத்த ரெண்டு குவளைகளும் நிரம்பி இருக்கும். பரமுக்கு டீ ரொம்ப உசுரு. வீட்டு மாட்டுப் பாலு தான். நல்லா குடிப்பா. பரமுவ அம்மாகிட்ட சொல்லி நல்லா படிக்க வைச்சிருங்க. இன்னும் ஊத்தவா?' என்றதும் நான் நாளைக்கு வர்றேன்'என்றபடி புறப்பட்டேன். இன்றும் தேநீர்  குறித்த கதைகள் யோசித்தால் மனம் பரமசிவத்தின் வீட்டு வாசலுக்குத் திரும்பும். உங்கள் மனதில் ஏதேனும் தேநீர்க் கதைகள் இப்பொழுது நிழலாக உங்கள் முன் விழுந்தால் நிழலில் நின்று கொண்டு சூடாக தேநீர் அருந்துங்கள். 

மனம் பறவையாகும். பழம் நினைவுகள் உண்ணும். 

பறக்கும்... 

                                         Irudhy. A