காதல் வெளியிடை... உலா-3

Fly...

மனம் கொத்தும் பறவை...

"நோக்குவ எல்லாம் அவையே போறல்"

-தமிழிலக்கண தொல்காப்பியக் 'களவியலின்' கூற்று ஞாபகத்திற்கு வருகிறது. 'காதல் உலாப் போகும் காலத்தில்' ஏன் தொல்காப்பியர் வருகிறார்? கேள்விகள் எழலாம். எழும் கேள்விகளை அப்படியே மடை மாற்றி மேற்கண்ட கூற்றுக்குத் திருப்பி கேள்வியுடனே மீண்டும் தொடர்கிறேன்.

'நோக்குவன எல்லாம் 

அ(எ) வையே போறல்? கேள்விக்கான பதிலைத் தேடினால் ஒரு நாயகனும் ஒரு நாயகியும் ஒளிந்திருப்பார்கள். இந்தக் கண்ணாமூச்சி விளையாட்டில் நாயகனையும் நாயகியையும்

' காதல் 'எனும் வெளிச்சக்கீற்றில் கண்டுகொள்ளலாம்.

' காதல்' வெளியிடை... 

இலக்கியம் முதல் இலக்கணம் வரை... 'காதல்' எல்லாப்பக்கங்களிலும் நுழைந்து பெருமழையின் வெள்ளமாகி கண்கள் காண கடந்து போகிறது.

பார்க்கும் சினிமா, படிக்கும் கதைகள், குறும், நெடும்தொடர்கள் எங்கும்' காதல்' தன் வண்ணங்களைக் காற்றில் விசிறி மனசுக்குள் 'ஹோலிப் பண்டிகை' கொண்டாடிக் கடக்கிறது.

காதலெனும் தேர்வெழுதி காத்திருந்த மாணவனாக மனம் 'காதல்' என்ற மாயக் கண்ணாடிக்கு முன் நிற்கையில் மீண்டும் மனசுக்குள் கேள்விகள் முளைக்கின்றன. 

    எது காதல்?

         எது... முதல்... காதல்... ? 

                 எதுமுதல் காதல்? 

                          எதுவரை காதல்? 

        கல் விழுந்த குளத்தில் எழும்  வட்ட வட்ட அலைகள் போல  மனம் முன் ஒய்யாரமாக நிற்கும் மாயக் கண்ணாடியில் ஒரு பிம்பம் அலையாகி விரிகையில் காதலின் முத்துக்கள் எடுக்க 

 மனம் அலைக்குள் மூழ்கும். மூச்சுப்பிடித்து சிறு மீன் போல பழம்நினைவுகளில் நீந்தும். 

H

a

V    your cup of 'tea' ...  

e  

எது 'காதல்' ? 

        இருபாலினத்துக்கும் இடையிலான இடைவெளியை வெற்றிடம் இல்லாமல் இட்டு நிரப்பும் உயிர்க்காற்றை மட்டுமே 'காதல்'  என்று மனம் ஏனோ ஒருவித கற்பிதம் செய்துகொள்கிறது. 'காதல்' எனும் புவிஈர்ப்புவிசைக்குள் ஈர்க்கப்படாமல் நாடோடி போல அலைந்து திரிவது அண்டவெளியில் ஒன்றும் இல்லை. 

இலைகள் துளிர்த்து கிளைகள் பரப்பி பறவைகள் வந்து இளைப்பாறும் அளவிற்கு விருட்சமாகும் மரம் ஒன்று சின்னஞ்சிறிய கடுகு விதைக்குள் இருப்பது போல... 'காதல்' எனும் விசும்பிற்குள் இருபாலின ஈர்ப்பு  மட்டுமே காதல் கோட்டை கட்டுவதில்லை.  இன்னும் சிலபல தருணங்களும் காதல் வெளியிடையில் தோரணங்கள் கட்டும். 

ஏழு ஸ்வரங்களுக்குள் இழையோடி வெளியிடை தழுவும் காற்று... 

எத்தனையோ ராகங்களை உருவாக்கும் ரசவாதம் போலவே

'அன்பு, கருணை, இரக்கம், நேசம், விருப்பம், ப்ரியம்' ... என நீளும் பட்டியலின் ஒவ்வொரு கட்டத்திலும் 'காதல்' தன் தொட்டில் கட்டி மனங்களைத் தாலாட்டுகிறது. காதல் தாலாட்டைக் கேளா உயிர்கள் உலகில் இல்லை. ஓர் உயிரின் காதல் இன்னொரு உயிரில் தான் பிறக்கும் என்ற எந்தவித வரையறையும், கற்பிதங்களும் காதலுக்கு இல்லை. உயிரற்ற பொருள்களின் மீதும், மனம் லயித்துக்கிடக்கிற விஷயங்கள் மீதும் 'காதல்' கடை விரிக்கும். அப்படி காதல் கடை விரிக்கும் ஒவ்வொரு படிகளிலும் மனம் ஏறி இளைப்பாறும். 

எது... முதல்... காதல்? 

        ஏகமாக விழும் மழைத்துளிகளில் எது தன்னைத் தொட்ட முதல் துளி என்பது  மண்ணுக்குத் தெரியும். மண்ணைப் போலவே தன்னைத் தழுவிய 'முதல் காதலை'யும் மனம் அறியும். 

மனம் அறிந்த 'முதல் காதல்' 

சக உயிரணுக்களோடு போட்டியிட்டு முட்டி மோதி வீரியத்துடன் வெற்றிவாகை சூடி பெண்மையின் கர்ப்பப் பைக்குள் தன்னை விதைத்து புதிய உயிராக்கி ஒவ்வொரு நாளும் வளர்ந்து சதைப்பிண்டமாக உருவெடுக்கும். குறித்த நாளில் வீறிட்டு அழுது அண்டம் கண்டு தன்னை ஓர் உயிராக வார்த்தெடுத்த பெண்மையின் முகம் காணும் முதல் நொடியில் தாய்மையின் மீதான 'முதற்காதல்' பிறக்கிறது. 

'அன்னை' என்று அறிமுகமாகி தன் மார் சேர்த்து பாலூட்டுகையில் அன்னையின் அரவணைப்பில் 'முதற்காதல்' புத்துயிர் பெறும். 

 புதிய உயிரை அள்ளி எடுத்து முத்தமிட்டு   தோளில் சுமந்து வேடிக்கை காட்டுகையில்.... 

அப்பாவின் நேசத்தில் 'முதல்காதல்' 

தோள் பற்றி கிளை பரப்பும். 

மொழிஅறியா புதிய உயிரின் மொழி அறியும் அன்னையின் விழிகள் மீது புதிய உயிரின் 'முதற்காதல்' படர்ந்து விரியும். 

புதிய உயிரின் உறக்கத்திற்காக 

உறக்கம் தொலைத்த விழிகளோடு அன்பெனும் மொழி பேசி காதோடு கதைகள் சொல்லி இசைபாடி பூவாய் விரியும் அன்னையின் வாய் உதிர்க்கும் மொழியின் மீது 'முதற்காதல்' மையல் கொள்ளும். 

இரவில் நிலவு காட்டி அன்பு கூட்டி  அன்னை உணவூட்டுகையில்  நிலவின் ஒளியில் மிளிரும்  அன்னையின் அன்பில் 'முதற்காதல்' பூப்பூவாய் பூக்கும். 

காதல் வெளியிடையில் ஒர் உயிரின் 'முதல்காதல்' ஊற்றெடுக்கும் சுனையாகிறாள் 'அன்னை' என்பதில் துளியளவும் ஐயம் இல்லை. சுனைநீரில் தாகம் தீர்க்கும் புதிய உயிர் காதல்வெளியிடையில் காதலின் வெவ்வேறு பரிமாணங்களில் தன்னை பட்டைதீட்டிப் பயணிக்கும். 

மனப் பறவை மனம் கொத்தும். 

பழம் நினைவுகள் உண்ணும்!

பறக்கும்... 

Irudhy.a 

     

 

ராசா கதையும்... கருப்பட்டித் தேநீரும்...

Fly...

கடந்த பதிவை பொன்மாலைப் பொழுதின் தொடக்கத்தோடு முடித்திருந்தேன். 

இனி தொடர்வது...

மிக்கேல் பட்டணத்துப் பொன்மாலைப் பொழுது

அன்று... 

மிக்கேல் பட்டணத்துப் பொன்மாலைப் பொழுதினில்... அம்மாச்சியின் நேர்த்தியான கைப்பக்குவத்தில் தயாரானது  சுக்கோடு கைகோர்த்த

'கருப்பட்டித் தேநீர்' . 

சாணமிட்டு மெழுகிய மண்அடுப்பில் அலுமினியப் பாத்திரத்தில் 'தளபுள தளபுளவென' தன்னைச் சூடாக்கிக் கொண்ட தண்ணீர்...

 'நான் ரெடி. நீங்க ரெடியா?' - என அழைக்க அம்மாச்சி தயார்நிலையில் தண்ணீர் நோக்கி தரைப்பலகையில் அமர்ந்திருப்பார். சூடான தண்ணீர் அழைப்பை ஆமோதித்து முன்னமே தட்டித் தயார்படுத்தி வைத்திருந்த சுக்கையும், கருப்பட்டித் துகள்களையும் சூடான தண்ணீரில் லாவகமாக கைவிரல்கள் குவித்து ஏகமாகத் தூவி விடுவார். பின்னர் கைகள் இரண்டையும் சேர்த்து கொதிக்கும் தண்ணீர் சட்டிக்கு மேலே உயர்த்தி கைகளைத் தட்டி கைரேகைகளின் பாதைகளில் ஒளிந்துபிடித்து விளையாடும் மீதத் துகள்களையும் மிச்சம்மீதி இல்லாமல் சுடு தண்ணீரில் சரணடைய வைப்பார். தனது முந்தியில் கைகளைத் துடைத்து மூக்குக் கண்ணாடியை சற்றே உயர்த்தி தயாராகும் தேநீர் நோக்குவார். சில மணித்துளிகள் கரைய சுக்கும், கருப்பட்டித் துகள்களும் தன்னைக் கரைத்து சுக்கின் வாசனையை நாசிகளுக்குக் கடத்தும். பொக்கை வாய் மலர்ந்தபடி 'பொறுக்கக் காஞ்சுருச்சு' - என்றபடி படிகளில் அமர்ந்திருக்கும் எங்கள் மூவரையும் 'வாங்கப்பு. காப்பித் தண்ணிய குடிச்சிட்டுப் போங்கப்பு ராசாக்களா! ... ' என்று அழைப்பார். 

இந்த இடத்தில் உங்களிடம் ஒரு விஷயத்தை சொல்லாமல் விட்டுவிட்டேன். கருப்பட்டித் தேநீர் சூடு குறையும் முன் சொல்லி விடுகிறேன். நான் தான் கருப்பட்டித் தேநீர் என்கிறேன். 

மிக்கேல் பட்டணத்தில்   இந்த பானத்தை  எப்படிச் சொல்லுவார்கள்? 

தேநீர் சூடு ஆறப்போகிறது. குடித்தவுடன்  சொல்கிறேன்.  

Have your cup of... 

     சுக்கு கலந்த கருப்பட்டித் தேநீர் 

சூடான தண்ணீரில் தன்னைக் கரைத்து சுக்கின் வாசனையையும் கருப்பட்டியின் 'அக்மார்க்' சுவையினையும் இரண்டறக் கலந்து கருப்பட்டி கழித்துக்கட்டிய மண்துகள்களை காடாத்துணி தடுத்து நிறுத்தி சுக்குக் கலந்த கருப்பட்டித் தண்ணீரை தேநீராக உருமாற்றும். வரிசைகட்டி நிற்கும் மூன்று பித்தளைக் குவளைகளில் சரிவிகிதமாக 'சொர்ருக்' என்ற பின்னிசையோடு கருப்பட்டித் தேநீீர்  ஊற்றுவார் அம்மாச்சி.

                 பிறகென்ன, சூடு பறக்க ஒவ்வொரு மிடறாக நா கடந்து நாவின் சுவை மொட்டுக்கள் அத்தனையும் மலர வாசனையோடு உள்ளேன் தம்பிகளா! என்றபடி தொண்டை இறங்கும் சுவையான சுக்குக் கலந்த 'கருப்பட்டித் தேநீர்' . 

மிக்கேல் பட்டணத்தில் இப்பானம் 'கருப்பட்டிக் காப்பி' என்று அன்று அன்போடு அழைக்கப்பட்டது. இப்பொழுது எப்படி என்று தெரியவில்லை. அறிந்து சொல்கிறேன். 

இந்தப் பதிவில் மிக்கேல் பட்டணத்தைப் பற்றிய வாழ்வியலில் வேறு எதையும் சொல்லப் போவதில்லை. 

ஓர் அழகான கதையை மட்டுமே பகிரப்போகிறேன்.

கதை

 வசனம் 

    இயக்கம் 

         - அனைத்தும் 'சாட்சாத்'  எங்கள் அம்மாச்சியே!

 'All Rights Reserved' அம்மாச்சி. 

தற்பொழுது...

அம்மாச்சியிடம் ' Remake' உரிமை பெற்று கொஞ்சம் திரைக்கதை  கூட்டி வண்ணங்கள் சேர்த்து அம்மாச்சியின் மூலக்கதை சிதைந்து போகாதபடி கவனத்துடன் உங்களிடம் கதைக்கிறேன். 

கதைப்போமா? 

கதைகளின் உலகம் விசித்திரமானது. அலாதியானது. வாசித்தாலோ அல்லது கதைகள் கேட்டாலோ சடுதியில் நம் கண்களுக்குள் ஓர் உலகம் உருண்டு  'மேகக் கூட்டங்களாகத்' திரளும். பிய்த்துக் காற்றில் பறக்கவிட்ட 'இலவம் பஞ்சாக' மனம் மேல் எழும்பும். 

இன்றைக்கு கதைகள் சொல்லவோ கதைகளைக் கேட்கவோ அதற்கான சூழல்கள் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை.  அகன்று விரிந்த திரைகளிலும், கைக்குள் அடங்கி விரியும் கண்ணாடித்தொடுதிரைகளிலும் கதைகளின் உலகம் தன்னைச் சுருக்கிக் கொண்டுவிட்டது. இது எனது எண்ணம். உங்கள் எண்ணமும் இந்த வண்ணத்தில் இருக்கலாம். 

நம் பிள்ளைகளின் (இன்றைய தலைமுறைகள்) மனதில் கற்பனைகளையும், கலைநயங்களையும்  விதைக்க கதை சொல்லிகளால் மட்டுமே இயலும். கதை சொல்லிகளாக மாறுவோமா? நான் எனது மகனுக்கு முன்பெல்லாம் நிறைய கதைகள் சொல்லுவேன். அவனும் கண்கள் விரிய... கதைகள் கேட்பான். எங்கள் கதைகளில் 'Batman, spider man, Hulk, mottu, patlu, டோரா & புஜ்ஜி' போன்றோர்கள் வருவார்கள். அனைவரும் ஒரே அடுக்கக வாசிகள். நாங்களும் தான். கதை சொல்லி முடித்ததும் 

'அப்பா இன்னோருக்க!'-என 'Repeat audience' கணக்காக 'Rewind button' தட்டுவான். இப்பொழுது கதைத்தால் 'போங்கப்பா. எல்லாம் கட்டுக்கதை' என்கிறான். 'You tube' பார்க்கிறான். மாற்றம் ஒன்றே மாறாதது. இருப்பினும் நம் பிள்ளைகளின் கைப்பேசியோடு நைசாகப் பேசி அதை அணைத்து கைவிரலால் ஒருதட்டுத்தட்டி ஓரங்கட்டிப் படுக்கவைத்துவிட்டு நம் பிள்ளைகளின் கைகள் பிடித்து கதைகளின் உலகத்திற்கு அழைத்துச் செல்வோம். 

சொல்லக் கதைகளா இல்லை நம்மிடம்!. 

சொல்ல மறந்த கதைகள் உண்டு.சொல்லக் கதைகள் ஏராளம் உண்டு. உண்டு கழித்து இரவில் உறங்கச் செல்லும் முன் நம் குழந்தைகளோடு நாமும் குழந்தைகளாகி கைப்பிடித்து கதைகளின் உலகத்திற்குள் பிரவேசிக்கலாம். குழந்தைகளின் கதை உலகில் எந்த வரையறைகளும் இல்லை. 

பறவைகள் மீது ஏறி அமர்ந்து வான் பறக்கலாம். ஐந்தறிவு ஜீவராசிகளுடன் ராசியாகி அவைகளுடன் 'ஏய் சிங்கராசா நாளைக்குக் காலைல எங்கூட காலார நடக்க வாரியா? 

"-என நடைப்பயிற்சிக்கு அழைக்கலாம்.

" நோ LOGIC. ஒன்லி MAGIC !". 

இப்பொழுது அன்று அம்மாச்சி எங்களை அழைத்துப் போன ஒரு கதை உலகிற்குள்  உங்களையும் அழைத்துப் போகிறேன்.

' Time Machine' தயார். 

என்னுடன் வந்து  அமர்ந்துகொள்ளுங்கள். 

Count down Start... 

மூலக் கதை-அம்மாச்சி'சொர்ணம்மாள்' 

திரைக்கதை

 படங்கள்... (கிறுக்கல்கள்) 

பேரன்- இருதய்.ஆ

கதையின் பெயர்

'மகுடம்' மறவா "மகாராசா" ... 

 ஒற்றை ஆளாக யார் துணையுமின்றி தனித்து தைரியமாக வான் தெருவில் உலவிக் கொண்டிருந்த வடிவான முழு நிலாவை வானத்து நட்சத்திரங்கள் கண் சிமிட்டி, கண் சிமிட்டி கிறக்கத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தன.

      இந்த வான் வீதி நிகழ்வுகளை எல்லாம் அங்குமிங்கும் நடந்தபடி தனது அந்தப்புரத்து மாடமாளிகையின் மேல்மாடத்தில் நின்று கொண்டு தலைமகுடத்தை லாவகமாகத் தூக்கி மகுடத்திற்குள் விரல்கள் நுழைத்து மண்டிக்கிடக்கும்  இருளடைந்த தலைமுடியை

சொரிந்தபடி வடிவான நிலவை ரசித்துக் களிக்க முடியாமல் தலைமுடியில் தறிநெய்துகொண்டிருந்தார் அந்நாட்டு மகாராசா... 

கதையைத் தொடரும் முன் உங்களிடம்  ஒரு விஷயம் சொல்லிவிடுகிறேன். 

நாட்டின் பெயர், மகாராசாவின் பெயர் மற்ற கதாபாத்திரப் பெயர்கள் எல்லாவற்றையும் அவரவர் விருப்பத்திற்கு விட்டுவிடுகிறேன். நீங்களே நாமகரணம் சூட்டிக் கொள்ளுங்கள். நான் 

மகாராசாவிற்கு ஒரு பட்டப்பெயர் வைத்திருக்கிறேன். தொடரும்பொழுதில் அறிவீர்கள். 

 

சரி. மகாராசா ஏன் அந்தப்புரத்து மேல் மாடத்தில் நின்று கொண்டு நிலவின் வடிவு கண்டு வியக்காமல் மானாவாரியாக தலையில் தறி நெய்தார்? 

தலை சொரிவுக்கு காரணம் இருக்கிறது. 

மகாராசா எப்பொழுதும் தலை சொரிவாரே அன்றி பொதுவெளிகளில் ஒரு போதும் தலை குனிந்ததே இல்லை. ஏன்?

 தலைசொரிந்து கொண்டே இருப்பதற்கு காரணம்  இருப்பது போல மகாராசா தலைகுனியாமல் இருப்பதற்கும் மிக முக்கியமான காரணம் உண்டு.

மகாராசாவின் தலைமகுடம் தரையில் இருப்பது அரிது. தலையில் இருந்தது தான் நாட்களில் பெரிது.  இரண்டு காதுகளும் மறையும் அளவிற்கு திரையிட்டதுபோல சொக்கத்தங்கத்தோடு  வைர, வெள்ளி மணிகளும் ஜொலி ஜொலிக்க தகதகக்கும் தங்கமகுடத்தை மகாராசா எப்பொழுதும் தலையில் தூக்கிச் சுமப்பார். தலை எடையைத் தாங்கிக்கொள்ள நிறைய பிரயத்தனங்கள் மேற்கொள்வார்.

 ஓடுவன, நடப்பன, நீந்துவன,  பறப்பன வரை எதையும் விடமாட்டார். 

சைவம் இவருக்கு 'சக்களத்தி'.

அப்பக்கம் தலைநீட்டவே மாட்டார். முப்பொழுதும் வஞ்சனையின்றி சுவைகூட்டிச் சமைந்து  தன் தலைவாழை இலை அமரும் அத்தனை அசைவப் பதார்த்தங்களையும் மகுடம் அசைந்து கீழ் விழாதபடி நிமிர்ந்தபடியே கண்களை மட்டும் தலைவாழை இலை இறக்கி...... 

 ஒரு கை பார்ப்பார் நம் மகாராசா. மன்னிக்கவும். 'தலைசொரி மகுடம் மறவா மகாராசா' என்றே சொல்லுகிறேன்.

இதப்படிங்க கவனமா... 

மிக முக்கியமான ரகசியம். 

 மகுடம் இல்லா தலையோடு நம் "தலைசொரி மகுட மகாராசா"வை அந்தப்புரத்து இளவரசிகள் கூட கண்டதில்லை. தப்பித் தவறி எவரேனும் கண்டால்

 'கண்டா வரச் சொல்லுங்க' - என்ற இக்கால 'கர்ணன்' திரைப்படப் பாடலைப்போல கண்டவரை தனியே கண்டு அவரின் இவ்வுலக 'டிக்கெட்டை'க் கிழித்து மேல் உலகத்திற்கு சீட்டுக் கொடுத்து அனுப்பிவிடுவார் நம் 'தலை சொரி மகுடம்  மறவா மகாராசா'. 

தலைமறவா மகுடம், எந்நேரமும் தலை சொரிவு... 

                        - இரண்டிற்குமான காரணங்களின் மைய முடிச்சுக்கள் தான் மீதிக் கதை. இன்று எந்தக்கதை ஒரே ஓட்டத்தில் முடிந்திருக்கிறது. திரையில் காணும் கதையில் ஓர் இடைவேளை வரும். வீட்டுத் திரையில் காணும் கதைகளில் சொல்லவேண்டியதில்லை. நீங்களே அறிவீர்கள். நானும் இடைவேளைக் கூட்டத்தில் ஒருவன் தான். நம் 'தலைசொரி மகுடம் மறவா மகாராசா' கதையிலும் ஓர் இடைவேளை வந்துவிட்டது. 

மகாராசா தலையில் தறி நெய்வதற்கும்,  மகுடம் அகலா தலைக்குமான காரணங்கள் என்னவாக இருக்கும்? கேள்விகளோடு இப்பதிவை முடிக்கிறேன். மீதிக்கதையை வரும் பதிவில் கதைக்கிறேன். அதற்குள் கேள்விகள் விழுந்த உங்கள் மனதில் நிறைய கதைகள் பிறக்கலாம். ஒவ்வொன்றும் ஒரு வண்ணத்தில் சிறக்கலாம். சிறகடிப்போம்... 

     கதைப்போம் ..... 

மனப்பறவை மனம்கொத்தும்... 

பழம் நினைவுகள் உண்ணும்! 

பறக்கும்... 

Irudhy.a 

     

கண்ணடிக்கும் காதல்...கண் சிவக்கும் கண்ணாடி!

Fly...

மனம் கொத்தும் பறவை...

உலகின் ஆகச் சிறந்த கண்டுபிடிப்பு கண்ணாடி! 

உயிர்களின் புவிஈர்ப்பு விசை காதல்...

கண்ணாடியோ காதலோ முன்நின்றால் தான் முகம் காட்டும். 

உடைபடுவது எதுவாயினும் மீண்டும் முன் உருவில் மீளாது. 

'கண்ணாடி' நிஜத்தின் நிழல்... 

'காதல் இரண்டின் பிரதிபலிப்பு... 

காதலும், கண்ணாடியும்... 

களவியலில் கைகோர்க்கும்

ரகசிய சிநேகிதம்! 

"உன் பிம்பம் விழுந்தே 

கண்ணாடி உடைந்து போகும்!"

   - 'இந்தப் பூக்கள் விற்பனைக்கல்ல' கவிப் புத்தகத்தில் கவிப்பேரரசு திரு.வைரமுத்து அவர்கள், காதலில் விழுந்த உயிரின் நாடிபிடித்து காதல் நடை அமைத்திருக்கிறார்.

சரியோ?... 

ஏகபோகமாக காதல் விளையாட்டில் களவு போனவர்களுக்கு நிதர்சனம் விளங்கும்.

இன்னும் விளங்கலாம். விலங்குகளிடமும் காதல் உண்டு... 

எங்கும் பாரபட்சமின்றி விழுந்து எழும் மழைத் துளி போல காதலும் எவ்வுயிரிலும் விழுந்து வீழ்ந்து உண்டு உயிர்க்கும்! 

'காதல்' நேசமுள்ள இதயங்கள் உடுத்திக் கொள்ளும்... 

அழகிய சீருடை! 

அழகிய சீருடை உடுத்தி ரகசிய சிநேகமான... 'கண்ணாடியின்' முகத்தில்

 தன் முகம் கண்டு புறச்சீர்படுத்தி அகமனதிற்கு சிறகுகள் முளைக்க இறக்கைகள் விரிக்கிறது...

இது "உலாப் போகும் காலம்" ... 

இனிய உலாவில்-

கண்ணடிக்கும் 'காதலும்' ...

கண்சிவக்கும் 'கண்ணாடியும்' !

'கண்ணாடியை' யார் கண்டார்? - கேள்வியோடு உலாவுகையில் கிமு. 4000- ஆண்டுகளுக்கு முன்னமே கண்ணாடி தன்னை பிரதிபலித்ததை அறிய முடிந்தது. எகிப்து, சீனா, இத்தாலி  போன்ற  நாடுகள் கண்ணாடியை பிரதிபலித்ததில் முக்கியப்பங்கு வகித்திருக்கின்றன. துவக்கத்தில் தொடக்கமும் முடிவும் அறிய முடியா வட்டவடிவத்தில் தான் கண்ணாடி உலகில் சுற்றிச் சுழன்றிருக்கிறது. பின்னரே, அறிந்தவரை இத்தாலி நாட்டின் 'வெனிஸ்' நகரத்தில் தட்டை வடிவக் கண்ணாடி தன் உரு மாறி புதிய வடிவில் தன்னைத் தடம் பதித்திருக்கிறது. 

மற்றபடி கண்ணாடியைக் கண்டது இன்னார் தான் என்ற தகவல் அறிந்தவரை ஏதுமில்லை. 

தண்ணீரில் மனிதன் தன் முகம் கண்ட நொடியே...

'கண்ணாடியின்' பிறப்பிற்கும் பிரதிபலிப்பிற்கும் காரணமாக இருந்திருக்கலாமோ? 

எதுவாயினும் 'கண்ணாடி' உலகின் ஆகச்சிறந்த கண்டுபிடிப்பு என்பதில் ஐயமில்லை. 

கண்ணடிக்கும் 'காதல்' ... 

'காதல்' யாரது கண்டுபிடிப்பு? கேள்வி கேட்கலாமா...

தேவையில்லை.

 ஓங்காரமாக ஒலிக்கிறது குரல்கள்.

காதலின் காப்புரிமை

 எந்த வரையறைகளுக்குள்ளும் சிக்காது. 

ஜீவராசிகளின் 

ஜீவிய உரிமையே 'காதல்' ...

சரி, கண்ணாடி எப்போது காதலுடன் கை கோர்த்தது?

இதயம் இடம் மாறித் துடித்து - இதயம் 'இடமா? வலமா?' எனும் ஐயம் வந்து ஐம்புலன்களும் ஆராயாது அறிவு கடந்த

இனம்புரியா ஓர் உணர்வில் ஐக்கியமாகி இருவேறு பாலினம் தன்னை ஒன்றாய்க் காணும் தருணத்தில் கண்ணாடி கண்சிவந்து இருபாலினத்துடனும் ரகசிய சிநேகமாய் கை கோர்க்கிறது. 

"உன் பிம்பம் விழுந்தே 

கண்ணாடி உடைந்து போகும்" 

கவிப்பேரரசு திரு. வைரமுத்து அவர்கள் வரிகளின் அர்த்தம் விளங்குகிறது. 

கண்சிவக்கும் '' கண்ணாடியில்' 

சில துளிகள்... 

ஒரு நாளைக்கு இருநூறு முறை... 

கண்ணாடி பார்க்கிறான்! 

அறுநூறு முறை அவளின் வரவை எதிர்நோக்கி...! 

தலைவாரியின் பற்கள் உடைபட 

முடிதிருத்தி முகம் சிரித்து

முன் நிற்கும்

'கண்ணாடி' சிவக்க

நெஞ்சோடு பேசி...

அவள் வருகையில்... 

அவள் விழியே கண்ணாடியாகும்! 

அவள் விழி தனில்

தன் முகம் கண்டு !

நாவு கதவடைக்க...

தன் வயம் இழந்து 

உதடுகள் நடத்தும் 

மௌன ஊர்வலத்தில்...

இரு இதயங்கள் இடம்மாறி

விழிகளே கண்ணாடியாகி!... 

எதிரெதிர் தன்முகம் காண்கையில்

'காதல்' கண்ணடிக்கும்!

விழியெனும் 'கண்ணாடி' கண்சிவக்க... 

நடந்து முடியும் 

முதல்... 

"காதல் உலா"

கண்ணாடிக்கு வலிக்காது பிரியும் பிம்பம் போல...காதலில் வாழ்வோ வீழ்வோ இருந்துவிட்டால் 'காதல் உலாவில்' களங்கங்கள் என்றும் இல்லை. 

மனப் பறவை காதல் வானில்... 

சிறகு விரிக்கும்...

மனம்கொத்தும்! 

பறக்கும்... 

இது காதல்...

" உலாப் போகும் காலம்"

                       Irudhy.a 

கொடிக்கால் வாழ்வும்...கொள்ளை அழகும்!

Fly... 

சொந்த ஊரில் தீபாவளி கொண்டாடி முடித்து சந்தோச மழையில் நனைந்து மனம் மகிழ்வெனும் பூக்குடை விரிக்க தாங்கள் பிழைக்கக் கால் ஊன்றிய ஊர்கள் நோக்கித் திரும்பிக் கொண்டிருக்கும் தருணங்கள் இவை. 

சூழலும் பெருமழையாகி அணைகளையும், கண்மாய்களையும், குளங்களையும் நிரப்பி மடை திறந்து ஊருக்குள் அடியெடுக்க ஆரம்பித்துவிட்டது. கொடையாகக் கருதப்பட்ட மழை எப்போது விடைபெறும்? என்று சாளரத்தின் வழியே சிறைக்கைதிகள் போல கம்பிகள் வழியே ஊர் காண வேண்டிய சூழல். சூழலை ரசிக்க முடியாமல் சிக்கும் சுழலாக்கியது நமது வழிமுறைகள் தான் என்பதில் ஐயம் இல்லை. எவரையும் தனித்துக் குற்றம் சொல்லி விட முடியாது. நம் வாழ்நிலைகள் நீர்நிலைகளில் இறங்கியதால் வந்த விபரீதங்கள்.

சமீபத்தில் நான் ரசித்துச் சிந்தித்த ஒரு 'மீம்ஸைப்' பகிர்கிறேன். 

 வீடு வாங்கியவர்-

இடுப்பளவுத் தண்ணீரில் நின்றபடி... 

'எட்டடியில தண்ணி வரும். வத்தவே வத்தாதுனு சொல்லி வீட்ட வித்தானுங்க. தரைக்கு மேலயா? தரைக்குக் கீழயான்னு கேக்காம விட்டுட்டேன். இடுப்பளவு தண்ணில நிற்கும் போது தான் உண்மை தெரியுது'. 

இந்த' மீம்ஸ்' நிறைய புதைந்த உண்மைகளை தண்ணீரோடு அள்ளி சேறும் சகதியுமாக முகத்தில் அடிக்கிறது. 

  உண்மை சுடும். மழைக் காலத்துச்சூடு ஒவ்வோர் ஆண்டும் தொடர்வது  மழையின் பிழை இல்லை. 

மழை என்றும் கொடை  என்பதை மனம் உணர செல்ல வேண்டிய தூரம் அதிகம். நாம் கடந்து வந்த பாதைக்கு மீண்டும் திரும்பலாம். திரும்பினால் எதுவும் கடக்கலாம். 

குடைப்பிடித்து மழைக்காலச் சூழலை மனம் விரிக்க ஆரம்பித்துவிட்டது. மலைக்கும் மழைக் குடை சுருக்கி மிக்கேல் பட்டணத்து மனக்குடை விரிக்கிறேன். 

            ஊர் திரும்புபவர்கள் மனம் முழுக்க தங்கள் சொந்த ஊரில் அடைந்த மனமகிழ்வுகளை அடைகாத்தபடி குடை விரித்து வருவதைக் காணும் பொழுது நிறைய எண்ணங்கள் மனசுக்குள் கூடு கட்டுகிறது.

சொந்த ஊரின் மண் வாசனையும் ஒண்ணு மண்ணாகப் பழகிய மனிதர்களின் நேசமும் திரைகடலோடி திரவியம் தேடிக் கண்டடைந்தாலும் சொந்த ஊரில் கண்டடைந்த சின்னஞ்சிறு சந்தோசங்களுக்கு எந்நாளும் ஈடாகாது.

Have your cup of tea...

அன்று...

மிக்கேல் பட்டணம் சென்றடைகிற பொழுது 'SNR' ஐ விட்டு இறங்கியதும் அம்மாச்சி எங்களை அழைத்துச் செல்ல தயாராக 'குருசடியில்' (க்ரூஸ் அடி) நிற்பார். 

 நாங்கள் வெளிநாட்டில் இருந்து விமானத்தில் வந்திறங்கும் அண்டைநாட்டு அதிகாரிகள் போல 'SNR' - ல் இருந்து படி இறங்குவோம். சிவப்புக் கம்பளம் விரிக்காத குறையாக அம்மாச்சி எங்களை வரவேற்று அழைத்துச் செல்வார். நடுத்தெரு வழியே நடந்து அதிதூதரின் ஆலயத்துக்கு இடப்புறமாகத் திரும்பி அம்மாச்சியின் வீட்டை அடையவேண்டும். அப்படிச் செல்லுகையில் வழி நெடுக திண்ணையில் அமர்ந்திருக்கும் அறிந்த தெரிந்தவர்களிடம் எங்களைப் பற்றிச் சொல்லாமல் கடக்கமாட்டார். அவர்களும் புதிதாகக் கேட்பது போல 'அப்புடியா! மெர்ஸி மக்களா! சந்தோசம். போங்கப்பு. சூதானமா விளையாடுங்க' என்று அறிவுறுத்தி கன்னம் கிள்ளிக் கிள்ளிய கைவிரல்களில் முத்தமிட்டுச் சிரிப்பார்கள்.  

சுருள் பாக்கின் வாசனையும், 'போயிலையின்' (புகையிலைத் தூள்) நெடியும் அவர்கள் கிள்ளிய கன்னத்தில்  உறைந்து கொள்ளும். வழிநெடுக விசாரிப்புகள் முடிந்து அம்மாச்சியின் வீடடைந்ததும் தட்டில் வரமிளகாய் எடுத்துவந்து எங்கள் மூவரின் தலை சுற்றி நெருப்பிலிடுவார் அம்மாச்சி. வரமிளகாய் சரவெடியாக வெடிக்க 'கண்ணயறு தீர்ந்துபோச்சு' என்பார்.

மஞ்சள் சுடுசோறும்,  பந்தற்காய் சாம்பாரும்... 

          மதியவேளை சுடுசோறு மஞ்சள் நிறத்தில் ஆவிபறக்க மங்குத் தட்டில் இளைப்பாறும். அம்மாச்சி எங்கள் எதிர் அமர்ந்து  பந்தற்காய்கள் பதவிசாக மிதக்கும் மணக்கும் சாம்பாரை பொக்கை வாய் மலர மஞ்சள் சோற்றில் ஊற்றி 'பொறுக்கச் சாப்பிடுங்க ராசாக்களா!' என்றபடி சோற்று வற்றலை ஒர் ஈயத்தட்டில் பரப்புவார். சிறு கிண்ணியில்  உடைத்த சிறுபருப்பிட்டுச் சமைத்த முட்டைக்கோஸ் அவியலைச் சரித்து விடுவார். உண்டு முடியும் வரை பனையோலை விசிறியால் எங்களுக்கு விசிறி விட்டபடி இருப்பார். 

              இக்காட்சிகள் அழகான          ஓவியமாக  மனசுக்குள் அழிந்துபோகாதபடி இன்றும் உயிர்ப்புடன் இருக்கிறது. 

மதியச்சாப்பாட்டை ஊதி வயிற்றுக்குள் தள்ளிவிட்டவுடன் வராந்தாவில்  'வாங்க ராசாக்களா! வந்து துயில் கொள்ளுங்கள்' எனும் விதமாக விரிக்கப்பட்ட பாய் தயார் நிலையில் தரை கிடக்கும். பிரயாணக் களைப்பு நீங்கவேண்டுமல்லவா! மூன்று ராசாக்களும் உறக்கம் மேற்கொள்ளும் வரை அம்மாச்சி ஏதேனும் கதைகள் பேசியபடி பனையோலை விசிறியால்  விசிறிக்கொண்டே இருப்பார். ராசாக்கள் உறங்கியதும் உணவருந்தச் செல்வார் அம்மாச்சி.

 தாத்தா, பாட்டியினரின் அன்பை ருசித்தவர்களுக்கு அவர்களின் அருமை பெருமைகள் விளங்கும். மூன்று ராசாக்களும்  உறக்கம் முடிந்து மாலையில் எழும்போது 

கருப்பட்டித் தேநீரோடு மீதிக் கதைகளை(கதைகளான நிஜங்கள்) உங்களிடம் விவரிக்கிறேன். 

அதுவரை கொடிக்கால் மனிதர்களின் வாழ்வை.... 

பற்றிப் படர்ந்த   பந்தற்கொடிகளை உங்களது மனதில் படரவிடுகிறேன். 

 

பந்தல் காய்க்கொடிகளும், கருவேல மரங்களும், கை உயர்த்தி நிற்கும் நெடும் பனை மரங்களும், முருங்கை மரங்களும், முள்ளு முருங்கை மரங்களும், புளிய மரங்களும், எருக்கம் பூச் செடிகளும், கரும்புக் காடுகளும் தரையோடு தரையாக  திறந்து கிடக்கும் கேணிகளும் அன்று  மிக்கேல் பட்டணத்தில் நாங்கள் கண்ட காட்சிகள். 

இப்பொழுது நினைத்தாலும் கண்களுக்குள் 'கலைடாஸ்கோப்பாக' விரிகிறது.  

'எல்லாச் சொல்லும் பொருள் குறித்தனவே' - என்ற தமிழிலக்கணப் பதம் போல முன்னோர்களின் ஒவ்வொரு செயல்களிலும் ஏதேனும் அர்த்தங்கள் விளங்கிக் கொண்டே இருக்கும். 

மிக்கேல் பட்டணத்தில் பெரும்பாலான வீடுகளை பந்தற்கொடிகளும், முள்ளு முருங்கைகளும் அலங்கரித்தபடி இருக்கும். 

ஏன்? என்ற கேள்விகளோடு தகவல் களக் காப்பாளர் திருவாளர் 'கூகுளை' நாடியபோது பந்தற் கொடிக் காய்களின் அருமை பெருமைகளை அறியும் கதவுகளைத் திறந்துவிட்டார். உள் நுழைந்து பார்க்கையில் பந்தற் கொடிக்காய்களின் உன்னத மருத்துவ மகத்துவங்களை அறியமுடிந்தது. 

அவற்றில் சில துளிகள்.... 

பந்தற்காய்களின் மகத்துவங்கள்

           உடலின் நச்சுத்தன்மையை நீக்கும் கை தேர்ந்த மருத்துவச்சி 'சுரைக்காய்' . 

வளைந்து,நெளிந்து தோரணமாக ஊஞ்சலாடும் 'புடலை' உடலுக்கு நீரச்சத்தை மிகுதியாகத் தருகிறது.

 இரத்த அழுத்தத்தை அடித்துவிரட்டும் ஆதர்ச புருஷன் 'அவரைக்காய்' 

முருங்கை பந்தல் தோட்ட வகையறா இல்லை. ஆனால் வீடுகள் தோறும் வளர்ந்து நின்றது. அசைவ உணவுகள் தரும் சத்துக்களை முருங்கை தரும் எனும் உண்மையை  அறிந்து வீடு தோறும் முன்னோர்கள் முருங்கையை 

வளர்த்திருக்கிறார்கள். 

படர்ந்து விரியும் கொடிக் காய்களை வீடுகள் தோறும் பந்தலிட்டு முன்னோர்கள் வளர்த்ததன் நோக்கங்கள் விளங்கியது. இன்னும் நிறைய கொடிக்காய்களைப் பட்டியலிடலாம். 

மிக்கேல் பட்டணத்தில் அப்பொழுது நான் அதிகம் காணாதது வெற்றிலைக் கொடிகள் தான். என் அம்மா சிறு பிள்ளையாக இருந்த காலங்களில் வெற்றிலைக் கொடிக்கால்கள் அதிகம் இருந்திருக்கின்றன.

 மிக்கேல் பட்டணத்து மக்கள் பலர் வெற்றிலைக் கொடிக்கால்களில் வேலை பார்த்திருக்கிறார்கள். 

வெற்றிலை நம்நாட்டுப் பயிர் அல்ல. மலேயாவில் இருந்து இந்தியாவிற்குள் நுழைந்த பயிர். வெற்றிலையின் மகத்துவங்களை ஊர் அறியும். ஒன்றா, இரண்டா எல்லாம் சொல்லவே. ஒரு பதிவு போதுமா?

 சங்க காலம் முதல் 

தொட்டு, தொட்டுத் தொடரும் வைபோகமாக வெற்றிலை உடன் வருகிறது. நன்கு உண்ட பின்பு வெற்றிலையை தன் மடி தேய்த்து விரல் தடவி சுண்ணாம்பு இட்டு பாக்கு சுருட்டி, சாவகாசமாக அமர்ந்து மயக்கும் வார்த்தைகளை இலைக்குள் மடித்து...

தலைவி நயமும் நளினமுமாக தலைவனுக்குக் கொடுக்க தலைவன் வெற்றிலையோடு எதிர் அமர்ந்திருக்கும் தலைவியின் அழகையும் சேர்த்து அசைபோடுவான். இன்று வாழை இலையில் உணவிட்டு உண்ணும் பழக்கம் கூட அரிதாகிவிட்டது. 

விசேஷங்களோடு எப்போதும் வெற்றிலை கைபிடித்துக் கொள்ளும். வெற்றிலையை மெல்ல மெள்ள உடலை கிறக்கம் அள்ளும். இலக்கியங்களில் வெற்றிலை பற்றிய குறிப்புகள் நிறைய உள்ளன. 

நல்லவிஷயங்கள் எங்கிருந்து வந்தாலும் முன்வீட்டு வாசல் நிறுத்தி ஆரத்தி எடுத்து தங்களோடு சேர்த்துக் கொள்ளும் நம் முன்னோர்களின் மரபு என்றும் மறக்கமுடியாது. மிக்கேல் பட்டணத்தில் இதை நான் கண்டிருக்கிறேன். உங்கள் ஊர்களிலும் நீங்கள் கண்டிருக்கலாம். 

உறக்கம் முடிந்து மூன்று ராசாக்களும் விழித்துக் கொள்ளும் நேரமிது. அழகான பொன்மாலைப் பொழுதில்  செப்புக் கோப்பை நிறை கருப்பட்டித் தேநீரோடு வரும் பதிவில் சந்திக்கிறேன். 

மனப் பறவை மனம் கொத்தும்... 

பழம் நினைவுகள் உண்ணும்!

பறக்கும்...

                                            Irudhy.a