சித்திரப் பூ(செம்பருத்தி)

Fly...

             மனம் கொத்தும் பறவை 

'ஒன்று வாங்கினால் ஒன்று இலவசம்' 

• என்பது போல சில நினைவுகள் வேறு சில ஞாபகங்களையும் விரல் பிடித்துக் கூட்டி வரும். 

'வர்லாம்… வா… வர்லாம்… வர்லாம்… வர்லாம்… வா…'

மனம் 'பஞ்ச்' பாட்டுக்கட்டி "சித்திரப் பூவை" வரவேற்கிறது. 

பூக்களின் பாடசாலையில்… 

         சித்திரமாக விரியும்

               "செம்பருத்தி" 

"மரக்கொடியில் 

ஊஞ்சலாடும் 

தொங்கு விளக்காக 

சித்திரப் பூ! 

     கூந்தல் சூழும்… 

      கூந்தல் சூடா! 

       ஆச்சரியப்  பூ…

இச் செம் பூ! "

 சித்திரக் கார 'செம்பருத்திப்  பூ' எனக்குள் உலா வந்ததும்,

இப் பூவினால் மனசுக்குள் முகிழ்த்த  அன்றைய தருணங்களும் தங்கமயமானவைகள். இப்படியான தங்கமான தருணங்கள் உங்களுக்குள்ளும் பூக்கலாம். 

பூக்கவே தொடர்கிறது

" உலா"… 

" தேநீர்" தருணம் 

'மாமல்லபுரம்' உங்களை இனிதே வரவேற்கிறது. 

"students… line form" பண்ணி நடந்து வாங்க. இப்ப முக்கியமான இடங்களப் பார்க்கப் போறீங்க. கவனமா பாருங்க. 

'சார்' சொல்ற விஷயங்கள கவனமாக் கேளுங்க. 

'Tour' முடிஞ்சு ஸ்கூல் போனதும் "மாமல்லபுரம்" சிறு குறிப்பு கட்டுரை எழுதணும்"

" Yes Miss… "

இது போன்ற சம்பாஷணைகள்

பள்ளிக் காலத்து இன்பச் சுற்றுலாக்களில் நிகழ்வதுண்டு. அந்நாட்களின் இன்பச்சுற்றுலாக்களை மறக்க முடியுமா? 

அறிவியலும், அழகியலும்

" உள்ளே"...

" வெளியே"... ஆடும் களம். 

பள்ளிக் காலத்து நிகழ்த்துக் களம்!

இனி...

இன்பச் சுற்றுலாவில்… 

" வெண்ணெய் உருண்டை பாறை"

இன்பச் சுற்றுலாவில் தொடரும்   உரையாடல்கள் கற்பனையே

 சரிவிலும் சரியாது உருளாது நிற்கும் 'வெண்ணெய் உருண்டைப்பாறை"யை மாணவர்கள் வாய் பிளந்து பார்க்கிறார்கள். 

"டேய்… எப்புடிடா! இம்புட்டுப் பெரிய பாறை உருளாம நிக்குது?" 

' யாரு சலச்சலனு பேசுறது. கவனமா கேளுங்க. 

இந்தப் பாறைக்கு "வெண்ணெய் உருண்டை பாறை- னு பேரு'. 

"யாருடா பேரு வச்சது. வெண்ணெய் உருகி வழுக்கிக்கிட்டு ஓடுமே… டா!....?! 

பாறை வழுக்காம நிக்கிது!???" 

மாணவன் ஒருவன் வாய் பிளந்து பாறையை அதிசயமாகப் பார்க்கிறான். அழகியல் விழித்துக் கொள்ள...

ஆராய்ச்சி ஆசிரியர் கபடி ஆடி உள்ளே வருகிறார்.

"Students… இந்தப் பாறை உருளாம நிக்கிறதுக்குக் காரணம் அறிவியல் பூர்வமானது. 

'புவிஈர்ப்பு விசை' படிச்சிருக்கீங்கள்ல…

இந்த இடத்துல இருக்க புவிஈர்ப்பு விசை…" 

மன்னிக்கவும். 

அறிவியல் ஆசிரியரின் குரல் 'mute' செய்யப்பட்டுள்ளது. 

அறிவியல் காரணங்கள் இன்பச் சுற்றுலாவை இன்னல் சுற்றுலாவாக்கிவிட்டது. 

வாய் பிளந்து அதிசயத்த கணங்களுக்கு மனம் மீண்டும் திரும்பும். ஆனால்,

" சிறுகுறிப்பு வரைதல்" வரைபடமாகி மீண்டும் அறிவியல் ஆசிரியரின் முன் நிறுத்தும். இப்படியான இரு தலை ஆட்டங்கள் பல இடங்களில் கபடி ஆடும். 

நான் அப்படியொரு கபடி ஆட்டத்தை எனது பள்ளி நாட்களில் ஆடியிருக்கிறேன். ஆட 'சித்திரப் பூ' 'விசில்' ஊதி எல்லைக் கோடிட்டு ஆட்டத்தை துவங்கி வைத்தது.

 

"நான் இந்தான்ட… அந்தான்ட ஓடி கட்டக்கடைசியாக எல்லைக்கோட்டிற்கு வெளியே சென்றுவிட்டேன். 

அன்று… 

" தூயமரியன்னை மேல்நிலைப் பள்ளி"

 

அறிவியல் புத்தகம் புதியது. தாளின் வாசனை கமகமத்தது.

எப்பொழுதும் போலவே புதிய புத்தகத்தின் வாசனை நுகர்ந்தபடி பக்கங்களில் உள்ள படங்கள் பார்த்தபடி கண்கள் இடம் வலம் கபடி ஆடியது. நடுவில் ஒரு பக்கம் நகராமல் நின்றது. 

பக்கத்தில் அதுவரை நான் அறியா பூ ஒன்று முகம் மலர்ந்து நின்றது. 

நான் தாளின் பக்கத்தைச் சொல்கிறேன். 

"பூங்கதவே… தாழ்திறவாய்… 

பூவாய்… செம்பாவாய்.." 

பாடல் ஒலிக்கிறது. 

பக்கம் புதியதொரு பூவின் கதவு திறந்தது. 

அதுவரை நானறிந்த பூக்களிலிருந்து சற்றே வித்தியாசமாக இருந்தது சித்திரப் பூ 'செம்பருத்தி'.

"இதுவரைக்கும் இந்தப் பூவப் பார்த்ததே இல்லயே. படிக்கிறதுக்கு  வச்சிருக்காங்கன்னா எதுனா சமாச்சாரம் இல்லாம இருக்காது". 

திருவாளர் திரைக்கதை மன்னன். 'கே. பாக்யராஜ்' அவர்கள்  போல மனம்  சொல்லியது. 

மறுபக்கம் புரட்டியபோது

சித்திரப் பூவைச் சில்லு சில்லாக்கி பாகம் பாகமாகப் பிரித்து பாய்மரம் ஏற்றியிருந்தார்கள். 

"அடப் பாவிகளா. சல்லி சல்லியா ஆக்கிப் புட்டீங்களே. இத நாம வேற படிக்கணும்? . வரைஞ்சு பாகம் குறிக்கணுமா?. 

இதென்னது. சூல் பையா?

பையெல்லாம் இருக்கா? 

பையப் பைய மனம் பூவின் விலாசம் அறிய 'அல்லி வட்டம்', 'புல்லி வட்டம்' என சித்திரப் பூ கட்டம் கட்டியது. 

 அறிவியலில் இயற்பியல் தராசு, பாதரசமானி, வெப்பமானி, தக்கையுடைய கண்ணாடிக்குடுவைகள் என கொஞ்சம் சமாளித்து  வரைந்திருக்கிறேன். 

 "சவாலே சமாளி" என சித்திரக்கார 'செம்பருத்தி' முஷ்டி மடக்கி கோதாவில் தள்ளியது. 

"நான் வேணும்னா இந்த ரோசா, முல்லை, மல்லிகை அப்டிக்கா வரையட்டுமா?" 

எனக் கேட்க அந்த வகையறாக்களுக்கு இங்கு அனுமதி இல்லை"- என பாடமுறைமை மறுப்புக் கடிதம் நீட்டியது. 

" கடுதாசியாவே எழுதியாச்சா! அப்ப வரைஞ்சு தான் ஆகணுமா?"

' " L " board மாட்டாத குறையாக… 

"வரைஞ்சான்.அழிச்சான்.

திட்டு வாங்குனான். ரிப்பீட்டு…" 

-என செம்பருத்தியை கரிய மேனி உடையாளாக உருமாற்றி ஆசிரியர் பார்வைக்கு அனுப்ப ஆசிரியர் ரொம்ப

' ஸ்ட்ரிக்ட்டாக'

" செல்லாது… செல்லாது… 

மறுக்கா. வரை… 

மறுக்கா வரை" 

என  கபடி ஆட வைத்தார். 

கடுப்பான நான் 

' இனி ஆவறதில்ல. பேசாம அப்பாகிட்ட குடுத்து வரைய வச்சிரலாமா?' என யோசிக்க… 

இந்த இடத்தில் இலவசமாக இன்னுமொரு நினைவுகள் விரல் பிடிக்கிறது. 

காரணம் 

'செம்பருத்தியின் நெனப்பு'. 

எனது தந்தை ஆசிரியர் பணியில் இருந்தார். பள்ளியின் தலைமை ஆசிரியர் பொறுப்பில் இருந்தார். நன்றாக வரைவார்.

"நன்றாக"

என்பதை' repeat

mode' - ல் மீண்டும் படியுங்கள். 

  வீட்டில் எனக்கு 'வகுத்தல் கணக்கு' சொல்லிக் கொடுத்திருக்கிறார். அபூர்வமான நாட்கள் அவை. 

சுவரில் சாய்ந்து 'சிலேட்டை' மடியில் வைத்தபடி வகுத்தல் கட்டம் இடுவதே ஒரு 'வரைபடம்' மாதிரி இருக்கும். 

அப்பாவின் எழுத்துக்கள் 'நாங்கள்லாம் ஒன்னு சொன்னாப்லதான் இருப்போம்' என்பது மாதிரி ஒரே அளவில் அச்சடித்தாற் போல இருக்கும். 

"பறாக்குப் பார்க்காம கவனி. 

கடன் வாங்கு. வாங்குனத திருப்பிக் குடு. மீதி எத்தன இருக்கு. விரல்களைப் பற்றி மடக்குவார். விரிப்பார். இப்ப எத்தன விரல் இருக்கு?கேள்வி அம்பு தொடுப்பார்.ஒரு வழியாக கணிதப் பாடம் முடிந்ததும் 

குஷிப்படுத்துவார். 

'வகுத்தல் கட்டம்' மனக் காட்டிற்குள் தொலைந்து போகும். 

அப்பா 'பர்மா' குச்சியால் ஒரு மனித உருவம் வரைவார். நன்றாகத் தான் இருக்கும். 

"யாருப்பா இது?"கேள்வி கேட்பேன். 

'கணக்குல இது மாதிரி கேளேன்டா. அப்பமட்டும் குர்றப்பானு உட்கார்ந்திருப்ப' அப்பா சலித்துக் கொள்வார். சலித்தபடியே வரைந்த உருவத்திற்குக் கீழே 'சிவாஜி கணேசன்' என எழுதுவார். 

"யப்பா. இனிமே வரைஞ்சவுடன யாருன்னு எழுதிருங்கப்பா. கரெக்டா சொல்லிருவேன்"

அப்பா என்னை ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு' நாளைக்கு வகுத்தல் பாடம் இருக்கு. மறந்துறாம ஞாபகப்படுத்து" - என்றபடி எழுந்து செல்வார். 

நடிகர் திலகம் 'சிவாஜி கணேசன் '

' படிக்கிற வழிய பாருப்பு' என்பது போல' சிலேட்டில்' இருந்தபடி என்னைப் பார்ப்பார். 

அப்பாவிற்கு 

"வரைய வரும். ஆனா… வராது". 

      என்ற வசனம் நன்கு பொருந்தும். 

அப்பாவின் வரைவிற்குள் 

சிவாஜி வருவார். கண்ணாடி அணிந்த புரட்சித் தலைவர்

'எம். ஜி.ஆர்' வருவார். ஏன்! "காதல் மன்னன் ஜெமினி கணேசன்" கூட வருவார். 

ஆனால், அப்பாவிற்கு கை வராத ஓவியம் ஒன்று உண்டு. 

அது ஒரு அழகிய ஓவியக் காலம். 

      

  'பர்மாக்குச்சியால்' சிலேட்டில் வரைந்து கொண்டிருந்த அப்பாவின்  கைகளுக்குள் பென்சில்களைத் திணித்து அறிவியல் பயிற்சி நோட்டின் வாயிலாக பள்ளிக்கூடத்து வாயிலுக்கு அழைத்துப் போன பெருமை எனது தம்பிக்கு உண்டு. 

செம்பருத்திப் பூ மரத்தில் கிளைவிடும் கதைகள் இவை.

'கதை' கதையல்ல நிசம். 

நகைச்சுவைக்கு நான் 

"கியாரண்டி" . 

செம்பருத்தியை முடிக்க மனம் இல்லை. சித்திரக்கார 'செம்பருத்தியின்' நினைவுகளுக்கு மீண்டும் வருவேன். 

"செம்பருத்தி" பூ மட்டுமல்ல. நல்ல மருத்துவச்சியும் கூட. அறிவீர்கள். அறியலாம். 

அன்று

நேரம். 

இரவு. பத்து மணி

மதுரை வானொலி… 

தொடர்வது… 

" மனோரஞ்சிதம்" 

பாடல் ஒலிக்கிறது. 

"சிரித்து சிரித்துச் சிரித்து என்னை

சிறையிலிட்டாள்.

கன்னம் சிவக்க சிவக்க வந்து கதை பயின்றாள்" 

"சித்திரப் பூ" நடை தொடரும். 

தொடர்ந்த வாசிப்பிற்கு 'நன்றிப் பூக்கள்'… 

தொடுக்கவிருக்கும் பூக்களுக்கு…

'வரவேற்… பூக்கள்' 

மனம் பறவையாகும்! 

பறக்கும்… 

                             இருதய். ஆ

அறிதலில் அழகியல்...

Fly...

            மனம் கொத்தும் பறவை

பூக்களின் பாடசாலையில்… 

"பூக்களின் தேசத்தில்

புன்னகையே நுழைவுச் சீட்டு! 

பூக்களின் அருகாமையில் 

ஆராய்ச்சிகள் இல்லை. 

     'ஆ'காரத்தின்           தொடக்கமான

ஆராய்ச்சிகளுக்கு 

பூக்களின் அழகியல் சபையில்

எப்பொழுதும் 

வெளிநடப்பு தான். 

பூக்களின் சபையில்...

ரம்பம்… பம்… ஆரம்பம்… 

ரம்பம்... ரம்பம்.... பேரின்பம்...

"பூக்கள் பூக்கும் தருணம் ஆருயிரே… 

யாரும் பார்த்ததில்லையே!" 

-பாடல் ஒலிக்கிறது. 

"என்னது பூக்கள் பூக்குறத யாரும் பார்த்ததில்லையா? 'டெக்னாலஜி' உலகத்துல இருந்துகிட்டு யாரும் பார்த்ததில்லையாம்ல!" 

'இந்தா கெளம்பிட்டோம்ல' … 

கையில் 'பெட்ரோமாக்ஸ்' விளக்கை எடுத்துக்கொண்டு? மன்னிக்கவும். 

ஒரு குரல் குறுக்கே வந்து கேள்வி கேட்கிறது.

" 'பெட்ரோமாக்ஸ்' லைட்டே தான் வேணுமா? இந்த 'கேமரா', மத்த இத்யாதிகள் எதுவும் வேணாமா?

 'டெக்னாலஜி வேர்ல்டுனு' சொன்னதா ஞாபகம். அதான் கேட்டேன்". 

இந்தக் குரலுக்கு எப்பவும் நக்கல் அதிகம். பதில் சொல்லாவிட்டால் நகராது.

" பூ" பூக்குறத நல்ல வெளிச்சத்துல பார்க்கணும்னு நெனச்சேன். நான் பழைய ஆளு. அதான் பொசுக்குனு பெட்ரோமாக்ஸத் தூக்கிட்டேன். 'கேமராவுல' புடிச்சு போட்டா நெறய

'லைக்ஸ்' தட்டிவிடுவாங்கல்ல.மறந்தே போனேன்.

சும்மா…

'ப்ரேம் பை ப்ரேம் ' பூ மொட்டு தெறக்கறத எடுத்துப்புடணும். இனிமே யாரும் பூ  பூத்த தருணம் பார்க்கலைனு கொறை படப்புடாது. இந்தா பூக்காட்டுக்கு கெளம்பிட்டேன்".

பதில் முடித்து கிளம்புகையில் 'அழகியல் பார்வை' விழித்துக் கொண்டது. எதுக்கு பூ பூக்குறத பார்க்கணும். அதோட சுதந்திரத்தைக் கெடுக்கணுமா?

'கம்முனு கெட' என அதட்டியது.

ஆனால் உண்மையில் எங்கேனும் எவர்களேனும் 'கேமரா' கண் கொண்டு எல்லா அதிசயங்களையும், ஆச்சரியங்களையும், ரகசியங்களையும் படம் பிடித்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறார்கள். படம்பிடித்தவைகளைப் பகிர்ந்தபடியே இருந்தால் உலகில் அழகியல் அஸ்தமித்துப் போகுமோ? 

மனசுக்குள் கேள்விகள் குடைகள் விரிக்கின்றன. 

மெய்யாகவே 'பூ' ஒன்று தன் மொட்டவிழ்த்ததை 'ப்ரேம் பை ப்ரேம்' படம் பிடித்து பகிர்ந்த பதிவை முன்பு  ஒரு நாள் கண்டேன். கணினி வரைகலையோ! என எண்ணும்படி இருந்தது.

 மனம் 'பூ' மொட்டவிழ்த்த காட்சியில் ஒன்றவில்லை. ஆனால்' பூ' மேல் படர்ந்திருந்த ஒளியின் ஒப்பனைகளை
ரசித்தேன். 

காலம் எப்பொழுதும் தன் உள்ளங்கைகளுக்குள் ஒன்றில்

' அழகியல் 'மற்றொரு கையில் 'அறிவியல்' 

(அறிதல் இயல்)

என விரல்கள் விரித்து நிற்கும். 

அறிவியலும், அழகியலும் மனசுக்குள் உருளும் ஓர் ஆச்சரியம் உண்டு.

https://www.facebook.com/stories/2227545937565146/UzpfSVNDOjcwNzU3Njk0MDM4NTg1OA==/?view_single=1&source=shared_permalink

மாமல்லபுரத்தில் உருண்டுவிடாதபடி சரிவிலும் அசையாது நிற்கும்' வெண்ணெய் உருண்டை பாறை ' மனசுக்குள் அதிசயப் பந்தாகச் சுழலும்.

எப்படி உருளாது நிற்கிறது? கேள்விகளின்றி கைப்பேசிகளின் ஒளிக் கீற்றில் உருளாத 'உருண்டைப்பாறை' பளபளக்கிறது.

"'செல்ஃபிக்கள்'

'வெண்ணெய் உருண்டை பாறைக்குச் செல்லப்பிள்ளைகளோ!"

எப்பொழுதும்

உருண்டைப் பாறைக்கு அடியில் எவரேனும் இருந்துகொண்டே இருக்கிறார்கள். அது சரி. அழகியலில் இது சகஜம் தானே.

"அழகியலா?" 

" அறிவியலா?" 

விருப்பம் அவரவர் சார்பு. 

அறிவியல் எனக்கு தூரம். நான் 'அழகியல்' விரல்கள் பிடித்துக் கொண்டேன். 

'பூ' மொட்டவிழ்த்ததை காட்சியாகக் கண்ட பொழுது ரசிக்காமல் இருந்ததற்கான சூழலை விவரிக்க வேண்டுமென்றால் நிறைய காரணங்கள் ' ரேசன் கடை' வரிசையாக நீளும். ஒன்றை மட்டும் சொல்கிறேன். 

சில விஷயங்களில் அறியாமையை அரிதாரமாக இட்டுக்கொண்டால் தான் வாழ்க்கை 'சீனிக் கரும்பாக' இனிக்கும். எல்லாவற்றையும் திரை விலக்கிக் கண்டால் காலம் 'கொரோனாக்காரனை' அனுப்பி இடைவேளை விட்டுவிடும். அப்புறம் சீனிக் கரும்புக்குப் பதிலாக 'மசாலா பாப்கார்ன்' கொறிக்கலாம். நீங்களும் இக்கருத்திற்கு உடன்படலாம். அனைவரும் ஒரு கூட்டுப் பறவைகள் தானே! 

' அப்ப அறிவியல் அவசியமில்லையா? அறிவியலும் அவசியம் தான். 

கேள்விகள் தானே விஞ்ஞானத்தைத் திறந்தன. 

' அழகியலும் ' வசியமானால் எல்லாம் வசப்படும். பட்டிமன்றத் தீர்ப்பு மாதிரி ஒரு வழியா சமாளிச்சாச்சு. 

அழகியலுக்கு வருகிறேன். 

"அண்ணே… நீங்க பாட்ட தட்டுங்கண்ணே…" 

     "பூக்கள் பூக்கும் தருணம்… 

ஆருயிரே…. 

யாரும் பார்த்ததில்லையே!" 

பாடல் இசைகிறது. 

'சூப்பருண்ணே… நிறுத்துங்க. இந்த எடத்துல… 

 'கவிதைகள் பழகுபவன்' கண்ணு முழிச்சுகிட்டான். 

சூப்பர் தம்பி… 

'பழக்கத்துல ஒன்ன புழக்கத்துல விடுங்க பார்ப்போம்' . 

இந்தா வந்துருச்சுண்ணே.. 

' கவிதைகள் பழகுபவன்' 

       " 'பூக்கள்' பூக்கும் தருணம்  யாரும்பார்த்ததில்லையாம்.

       அழகியே. முன் வா… 

கொஞ்சம்

 உனது...

' இமைகள்' மூடித் திற… 

எல்லோரும் பார்க்கட்டும்!" 

      'எப்படிண்ணே இருக்கு?'

பூக்கள் பூக்குறத இப்புடியும்

பார்ப்போம்ல.

"அண்ணே… அண்ணே" … எங்க போனாரு?

' ஆள் escape ஆகிட்டாப்ல'. 

சரி போகட்டும். நீங்க இருக்கீங்கள்ல.

' அ'கரத்தின் தொடக்கம் 'அழகியல்' என்றோ 'அம்மா' என்றோ இருக்கலாம். இரண்டும் ஒன்று தான். 

ஆராய்ச்சிகளற்ற அன்பு அம்மாவிடம் உண்டு. கேள்விகள் இன்றி அத்தனையையும் அள்ளிக்கொள்ளலாம். 

அன்பில் ஆராய்ச்சிகளுக்கு அனுமதி இல்லை. 

அன்பிருந்தால் அதனோடு ஒட்டிப் பிறந்த அழகியலும் இணைந்து கொள்ளும். 

' உலாப் பூக்களில்' நான்  பகிரவிருக்கும் 'பூ' தான் இவ்வளவு எண்ணங்களையும் வடம் பிடித்து 'தேரென' இழுத்து வந்தது. 

'தேர்' நிற்கட்டும் இது 'தேர்' நிற்கும் மண்டபப் படி. 

தேநீர் தருணம்… 

உலாப் பூக்களில்… 

      

'காகிதப் பூக்கள்' அறிந்திருக்கிறேன். 

முதன்முறையாக… 

ஒரு பூவை

நான்

 காகிதத்தில் தான் அறிந்தேன். 

'அறிவியல்' அறிமுகம் செய்த

அழகிய 'பூ' இவள்…

அறிவியல் முறைமையில்

என் கை சேரா பூவும் இவளே? 

கடைசி வரை முயன்று

இறுதித் தேர்வில்… 

நான்

'சாய்ஸில்' விட்ட

பூவும் இவளே! "

காலங்கள் கடந்தது. பூ காயாகி கனிந்தது. காரணம் ஒரு திரைப்படம். 

அழகியலும், எண்ணமுடியா அதிசயங்களும், அன்பின் வடிவ ஆராதனைகளும் பெரும்பான்மையாகக் கடை விரிக்கும் ஓர் அலாதியான உலகு தான் திரைப்படங்கள். அறிவியல் உலகத்தில் என் கை சேராத' பூ' தன் பெயர் தாங்கி நான் அதிசயித்து லயிக்கும்  அற்புத உலகில் திரைப்படமாக வெளிவந்தது.

 

கதாநாயகியின் கதாபாத்திரப் பெயரும் திரைப்படத்தின் பெயரும் ஒன்றே. 

ராகவேந்தன்

'இசையராசாவின்' கானங்கள் மனக் காட்டிற்குள் பூந்தோட்டமாக விரிந்தன. 

"செம்பருத்திப் பூவு சித்திரத்தப் போல… 

அம்பலத்தில் ஆடுதிங்கே!" 

இனிய "செம்பருத்தி" 

அடுத்த வாரம்  உலா வருவாள்…

தொடர்ந்திருங்கள்…

தொடர்ந்திடுங்கள்.

தொடர்தலுக்கு

          "நன்றிப் பூக்கள்" … 

        

மனப்பறவை மனம் கொத்தும்! 

பறக்கும்… 

இருதய். ஆ

"