சித்திரம் பேசும்...

Fly… 

"மனப் பறவை" ...

"சித்திரமும் கைப்பழக்கம் செந்தமிழும் நாப்பழக்கம்

வைத்ததொரு கல்வி மனப்பழக்கம் – நித்தம்

நடையும் நடைப்பழக்கம் நட்பும் தயையும்

கொடையும் பிறவிக் குணம்".

– ஓளவையாரின்

தனிப்பாடல்களில் இடம் பெற்றுள்ள வரிகள் சித்திரத்தின் சுவடுகள் மனசுக்குள் நிழலிடும் பழக்கத்தின் மீதான நுணுக்கங்களை இயல்பில் எடுத்துரைக்கிறது. 

மதுரையில்

" சித்திரக்காரர் வீதி" என்றொரு வீதி உண்டு.

மதுரைக்குள் நுழைகையில் காணும் யானை மலையின்  தோற்றம் இயற்கை வரைந்த பாறைச் சித்திரமாக மனசுக்குள் எழுந்து நிற்கும். 

"ஓவியம்" என்ற சொல்லை விட

"சித்திரம்" என்ற சொல்லே   புவிஈர்ப்பு விசையாக மனதை ஈர்க்கிறது. 

சித்திரத்தில் தொடங்கும் எல்லாத் தலைப்புகளும் தலைப்பாகை கட்டிக் கொண்டு ஒய்யாரமாக மனசுக்குள் அமர்ந்துகொள்ளும். 

சித்திரச் சிநேகம்

   மனசுக்கு நெருக்கமான சிநேகிதன் போல சித்திரங்கள் எப்பொழுதும் என் விரல்களைப் பிடித்துக்கொண்டு என்னைப் பழக்கியிருக்கிறது. 

நானும் எனது பள்ளிப் பருவ நாட்களில் இருந்து 

    "வாங்க பழகலாம்"… 

• என சித்திரங்களோடு பழகி கிறுக்கல்களாக ஆரம்பித்து கிறுக்கல்களிலேயே தொடர்ந்திருக்கிறேன். இப்பொழுதும்  தொடர்கிறேன். 

சின்ன Flash Back… 

 80-களின் மத்திமத்திற்கு மனம் பறக்கிறது. 

ஊர்

-மதுரை. 

இடம்

"தூயமரியன்னை மேல்நிலைப்பள்ளி" … 

தூயமரியன்னை மேல்நிலைப் பள்ளியில் படித்தபோது? மன்னிக்கவும். 

' பள்ளிக்குச் சென்றபோது' … என மாற்றிக்கொள்கிறேன். படித்த மாணவர்கள் கோபிக்க வாய்ப்பிருக்கிறது. விசயத்துக்கு வருகிறேன். 

பள்ளியில் "லைப்ரரி" ஆசிரியர் இருப்பார். சித்திரங்கள் வரைந்து அவரிடம் கொடுத்தால் அவற்றில் சிறந்ததைத் தேர்வு செய்வார். பின் பள்ளியின் மைய வராந்தாவின் ஒரமாக உள்ள கம்பிவலையிடப்பட்ட சட்டகத்திற்குள் தேர்ந்த சித்திரங்களை வரிசை கட்டி ஒட்டி வைப்பார்.

நானும் நிறைய சித்திரங்களைத் தீட்டி (கிறுக்கி) அவரிடம் தந்துவிட்டு வருவேன். 

மறுநாள் கம்பிவலைக்குள் எனது சித்திரம் இருக்கிறதா? எனக் கண்கள் தேடும். பட்டாம் பூச்சிச் சிறகாய் மனம் படபடக்கும். தேடல் தொடர்ந்ததே தவிர எனது சித்திரம் கம்பிவலைக்குள் நுழையவே இல்லை. 

 கம்பிவலைக்குள் சிக்காத சித்திரக்காரன் என என்னை எண்ணிக்கொள்வேன். 

"விட்டேனா பார்"  என வீரநடை கட்டி எங்கள் வீட்டுச் சுவரில் கிறுக்குவேன். கிறுக்கல்களுக்கு ஒரு பெயரிட்டு அன்றைய தேதியோடு சுவரில் ஒட்டி வைப்பேன். 

ஒட்டிய நாளிலிருந்து கணக்கு வைத்து வெற்றிகரமான

 "25 வது நாள்" என வீட்டிற்குள் போஸ்டர் ஒட்டுவேன். ஒரு வருடம் கடந்து புத்தம்புது காப்பியாக உருமாறிய கிறுக்கல்களும் உண்டு. 

ஆழ்ந்த நித்திரைக்குப் பிறகு எழும் புத்துணர்ச்சியைப் போல  அன்றைய சித்திரக்கூட்டு நாட்களை நினைக்கையில் மனசுக்குள் ஒரு புத்துணர்ச்சி எழும்.

திருக்குறளில் 

அறிந்த சித்திரம்  

இரண்டடி வெண்பாவாக விரியும்… 

"கண்ணொடு கண்இணை         நோக்கு ஒக்கின் 

வாய்ச் சொற்களால் என்ன பயனும் இல" 

- எனக்கு மிகவும் பிடித்த திருக்குறள். குரல்வழி எதுவும் தேவையில்லை. கண்விழி போதும். கருத்தாய் எல்லாம் புரியும் என்கிறது இக்குறள்.

சித்திரங்களின் மெளனமொழிக்கு இக் குறள் பொருந்தும்.

மனித உடலில் ஆண்டவன் வரைந்த ஆகச் சிறந்த சித்திரம் கண் விழிகள் என்பது எனது எண்ணம். விழிகளை வைத்து எவ்வளவு கவிதைகள்

 எழுதியிருப்பார்கள். நானும் கவிதைகள் பழகி இருக்கிறேன். 'சாம்பிளாக' ஒன்றைச் சொல்கிறேன். 

கயல்விழியே… 

என் விழி எதிரில் வா… 

விழி வழி

 நுழைந்து கொள். 

என் இதயத்தின் வழி 

தெரிந்து கொள்… 

கண்கள் 

கதவடைக்கும் நேரம்… 

கயல்விழி

விரைந்து வா… 

என் விழி எதிரில் வா...

இதயத்தின் வழி அறியலாம்! " … 

-இருதய். ஆ

கூடும் வரை கூடி நீந்தும் "அன்னப்பறவை" போல சித்திரங்கள் மனசுக்குள் கூடி நீந்தும். மனிதர்களின் உணர்வுகளை வெண் கூட்டிற்குள் உறைய வைக்கும் சாத்தியம் சித்திரங்களுக்கு உண்டு. சித்திரங்களுக்கு வயது கூடுவதே இல்லை. மனதின் எண்ணங்களை வண்ணங்களாக மாற்றும் மாய வித்தை சித்திரங்களுக்கு உண்டு. 

சித்திரங்களை ஆகச் சிறந்த குறியீட்டு மொழியாக பல களங்களில் இன்றும்

 பயன்படுத்தி வருவதை   அறிந்திருப்போம். 

மொகலாய மன்னர் அக்பரின் அமைச்சரவையில் புத்தி கூர் படைத்த பீர்பாலின் புத்திசாலித்தனத்தை அவர் வரைந்த ஒரு நெடிய கோட்டுச் சித்திரத்தின் மூலம் அறியலாம். 

இதிகாச நூல்" இராமாயணத்தில்" 'இலக்குவன்'

சீதையைக் காக்க தரையில் இட்ட எல்லைக்கோடு ஆகச் சிறந்த பாதுகாவல் சித்திரம். சீதை பாதுகாப்புச் சித்திரத்தை தாண்டியதால் காப்பிய உலகில் புதிய சரித்திரம் பிறந்தது. 

கேசத்தின் ஒரு சுருள் முடியை வைத்தே முக அழகைத்  தீட்டும்  சித்திரக்காரர்கள் இருந்ததாக சில பல கதைகள் உண்டு. 

"காவலர்கள் உங்கள் நண்பன்" என்ற வாசகம் பிரசித்தம்.  அசகாய சூரத் திருடர்களை இனங்கண்டுகொள்ள காவலர்கள் சித்திரக்காரர்களைத்  தான் கைப்பிடிக்கிறார்கள்.  

சித்திரங்களைக் கைப்பிடித்து சித்திரங்களின் கதைகளை தொடர்ந்து பகிர்கிறேன்.  விரியும் சித்திரங்களில் உங்கள் வண்ணங்களையும் நீங்கள் உணரலாம். 

"மனப் பறவை"

சித்திரக் கூட்டிற்குள்… மீண்டும் திரும்பும்… 

தொடர்ந்திடுங்கள். தொடர்ந்த வாசிப்பிற்கு நன்றிகள்… 

தற்போது "Titling promos" மட்டும் upload செய்து வருகிறேன். செப்டம்பர் கடைசி வாரத்தில் முதற் பதிவின் சிறகசைப்பு தொடங்கும். தொடர்ந்து வாசித்து உற்சாகம் அளித்தது போல மனம் கொத்தும் பறவை காட்சிப் பதிவு ஊடகத்தையும் உற்சாகப்படுத்துவீர்கள் என நம்புகிறேன். 

" தட்டுங்கள் திறக்கப்படும்" 

என்பது புனித பைபிளின் வாசகம்.

 

நானும் உங்கள் அகத்தின் கதவுகளில் மனம் கொத்தும் பறவையின் மணிப் பொத்தானை பதிக்கிறேன். பதிவு செய்யுங்கள்(subscribe). எண்ணங்களைப் பகிருங்கள். உங்கள் மனக் கூடு நோக்கிப் பறந்து வரும்

"மனம் கொத்தும் பறவை "

https://youtube.com/shorts/EcSFmdf2XQA?feature=share

இருதய். ஆ

அறி(யும்) முகம்...

Fly...

       "நீளும் வானமாக வாழ்வு… 

              மனம் பறவையாகும்…

    நினைவுகள்  சிறகு தரும்!" 

நினைவுகளின் சிறகசைப்பில்…

           78 - ஆவது பதிவு. 

"அறி(யும்)முகம்"

தொடங்கும் முன்… 

'இன்னும் கொஞ்ச நேரம் எழுதுனா தான் என்ன?'

-என மனம் எண்ண கூடுதல் நேரம் எடுத்துக் கொள்கிறேன். அனுமதித்து தொடர்வீர்கள் என நம்புகிறேன். 

எழுதுகையில் தண்ணீருக்குள் இருக்கும் மீன்களின் சந்தோசத்தை உணர்கிறேன்.

தொடர்ந்து எழுதி வந்தது தினம் பூக்கும்  பூக்களைப் போல மனதின் எண்ணங்களை நல் வண்ணங்களாக்கியது.

"எழுத்து" மனசுக்குள் மத்தாப்பூ கொளுத்தியது. 

    "மனம் கொத்தும் பறவை" 

'ப்ளாக்கில்' நான் எழுதியவைகளை தொடர்ந்து வாசித்து உற்சாகம் அளித்த அனைவருக்கும் 'நன்றி' என ஒற்றை வார்த்தையில் சொல்லி முடிப்பது முடியாத கதைக்கு முற்றுப் புள்ளி வைப்பதைப் போன்றது. 

நீளும் வாழ்வில் எதிர்பாராத நிகழ்வுகள் சில வேளைகளில் நிகழ்வதுண்டு. எனது தந்தையின் மறைவுக்குப் பிறகு மனம் சமநிலைக்குத் திரும்ப நாட்கள் ஆனது. எழுத முடியவில்லை. தந்தையின் மறைவுக்குப் பிறகு ஆறு பதிவுகள் மட்டுமே பகிர முடிந்தது. 

தொடர்ந்து எழுத முயற்சித்து 

"நிலாக் காதல்" எனும்

புதிய தொடரை எழுத எண்ணினேன். எழுத முடியவில்லை. எதிர்பாராத வகையில் நெருங்கிய நட்பின் மூலமாக எனது துறை சார்ந்து நல் வாய்ப்பு வந்தது. 

"MGR & SIVAJI" விருதுகள் நிகழ்வோடு நிர்வாக இயக்குநர் "திரு. P. ஆண்டனி தாஸ்" அவர்களின்

 "சசிகலா திரைப்பட தயாரிப்பு நிறுவனம்" தொடக்க நிகழ்வுகளையும் இணைத்து 'ஆகஸ்ட்-14' அன்று 'கலைவாணர்' அரங்கில் நடத்தி முடிக்க ஏற்பாடுகள் தொடங்கின. எல்லாம் இனிதே முடிந்து தற்போது எடிட்டிங் பணி நடக்கிறது. விரைவில் தனியார் தொலைக்காட்சி ஒன்றில் ஒளிபரப்பாக உள்ளது. 

இதற்கிடையில் 

"மனம் கொத்தும் பறவை" ப்ளாக்கை 

             "You tube" அலைவரிசையாக மாற்றினேன். தொடர்ந்து "Titling promos" மட்டும் பகிர்ந்து வருகிறேன். 

     

https://youtube.com/shorts/DtvR6GANZUc?feature=share 

செப்டம்பர் மாதம் 

"முதல் பதிவு" இடம் பெறும். 

இன்னும் எந்த நாள்? என முடிவு செய்யவில்லை. 

'முடியும்' என நம்புகிறேன். 

"மனம் கொத்தும் பறவை" காட்சி வடிவ களத்திற்கு மாறினாலும்  எழுத்து வடிவில் தொடங்கிய பயணத்தையும் விட்டுவிடாது  கரை மோதித் திரும்பும் அலைபோல தொடர்ந்து எழுதுவேன். 

ஆகாசமும்,ஆழ்கடலும்… 

"வாழ்வு பெருங்கடல்.  

கரையோரமாய் நடந்து 

அலைமோதும் 

கடல் ரசிக்கலாம்… 

அலையோடு உறவாடி

கால் நனைக்கலாம்… 

காலார நடந்து… 

எதுவுமற்ற மனநிலையோடு

மணல் மீது அமரலாம்" … 

மோதித் திரும்பும் அலைகள்

காதோரம் ஏதேதோ… 

கதைகள் சொல்லலாம்.

கால் நீட்டி அமர்ந்து

கைகளை நாற்காலியின்

பின்னங்கால்களாக்கி… 

சாய்ந்து சாவகாசமாக...

அன்னார்ந்து 

ஆகாசம் நோக்கலாம்… 

கடல் அலையோடு 

கண்ணாமூச்சி ஆடும்

இளசுகளை, சிறுசுகளை

கண்களுக்குள்

 படம் பிடிக்கலாம். 

'புத்தபிட்சுகள்' போல 

அமர்ந்திருக்கும் 

சில மூத்த குடிகளை

மனக் குவளைக்குள் நிரப்பலாம்… 

அருகாமையில்… 

சின்னஞ்சிறுசுகளின் கைவண்ணத்தில் 

சட்டென குவிந்து 

நிமிரும்...

மணல் வீடுகளை ரசிக்கலாம்… 

கடல் எப்பொழுதும் மனசுக்கு நெருக்கமாகவே இருக்கும். உப்புக் காற்றின் ஈரம் மனசுக்குள் சுவை சேர்க்கும். கைகளோடு ஒட்டிக் கொண்ட மண் துகள்களை தட்டித் தட்டி எழுகையில் மனசுக்குள் ஒட்டியிருந்த கவலைகளும் எட்டிப் பறக்கும். கால்கள் அழுந்த நெகிழும் கடற்கரை மண் திட்டுக்கள் போல மனம் நெகிழும். பறவையின் இறகாகி மனம் சிறகு தட்டும்.

இன்று… 

"சென்னை" தினம். 

சொந்த மண்ணை விட்டு வந்து தஞ்சம் புகுந்தவர்களை சென்னை தாய் மடி சேரும் குழந்தையாக அரவணைத்துக் கொள்ளும். 

"சென்னை" தின நல்வாழ்த்துக்கள்…

 தட்டாமல் கடல் செல்லும் கடல் காணும் மனங்களுக்கு கடற்கரை எப்பொழுதும் கலங்கரை தான்.

2001"ஆகஸ்ட்"-மாதம் சென்னைக்கு திரைக் கனவோடு ஒரு 'சூட்கேஸ்' ஒரு "தோள்பை" சகிதம் வந்திறங்கினேன். திருவல்லிக்கேணியில் தங்கியிருந்த போது மனம் கலங்கிய போதெல்லாம் இரவின் நிழலில் நிலாவின் முகம் கண்டு அலையடிக்கும் கரை கண்டு மணிக் கணக்கில் தனியே அமர்ந்திருந்த நாட்கள் நினைவில் நிழலிடுகிறது. முடிவுகளின் மீதான எதிர்நோக்கின்றி பயணிக்க சென்னை வாழ்வு கற்றுத் தந்தது.

'பயணமே அழகு' என உணரவைத்தது. என் துறை சார்ந்து புதிய பயணத்திற்கு தயாராகிறேன்.

ஆகாசமாக  "எழுத்து" … 

எழுதுவது நீளும் வானில் பறக்கும் பறவையின் மனநிலை. 

பெருங்கடலாக "காட்சிக் களம்"... 

காட்சி வடிவ படைப்புகளின் உருவாக்கம் என்பது கடலாடி  கடலோடி பயணப்படுவது போன்றது. 

கடலில் இறங்கி முத்தெடுக்கும் மனநிலையெல்லாம்   எனக்கு இல்லை. 

கடற்கரையோரம் அமர்ந்து கரை மோதும் அலைகளை ரசித்து கரை ஒதுங்கும் வண்ணச் சிப்பிகளைச் சேகரிக்கும் மனநிலையோடு… 

"மனம் கொத்தும் பறவை" 

காட்சி வடிவ 

அலைவரிசைக்குத் தயாராகிறேன். 

கடல் அலை ரசிப்பது போல எனது காட்சிப் பதிவுகளை குறும்படங்களை ரசிப்பீர்கள் என நம்புகிறேன். 

முடிவுகளற்ற பயணத்தில் முடியும் வரை தொடர்ந்து பயணிப்பேன். 

    "மீன்களின் முகம்

         நீந்தலில்… 

   முயற்சியின் முகம்

          பயணத்தில்… 

   பயணத்தின் முகம்

         வாழ்வில்… 

    வாழ்வின் முகம்...

          வெற்றியிலுமில்லை. 

           தோல்வியிலுமில்லை. 

    வாழ்வின் முகம்

            வாழ்தலில்!" 

வழக்கேதும் இல்லை. பழக்கத்திலும்,

பழகித் தெளிதலிலும்

வாழ்வு வசமாகி

நீளும் வானமாகும். 

மனம் பறவையாகும்… 

பறக்கும்… 

"மனம் கொத்தும் பறவை"  

காட்சி வடிவப் பதிவுகள்

 (you tube channel) 

செப்டம்பர் முதல்… 

முதல் பதிவு தொடங்கி… முடியும் வரை முடியா பயணமாகத் தொடரும் என நம்புகிறேன். தொடர்ந்திருங்கள். 

எழுத்து வடிவப் பதிவுகள் மனப் பறவையாகி தொடரும். 

தொடர்ந்த வாசிப்பிற்கு நன்றிகள்… 

மனப் பறவை… 

சிறகு விரிக்கும்… 

பறக்கும்…

                          இருதய். ஆ