பூக்களின் பாடசாலையில்…
"பூக்களின் தேசத்தில்
புன்னகையே நுழைவுச் சீட்டு!
பூக்களின் அருகாமையில்
ஆராய்ச்சிகள் இல்லை.
'ஆ'காரத்தின் தொடக்கமான
ஆராய்ச்சிகளுக்கு
பூக்களின் அழகியல் சபையில்
எப்பொழுதும்
வெளிநடப்பு தான்.
பூக்களின் சபையில்...
ரம்பம்… பம்… ஆரம்பம்…
ரம்பம்... ரம்பம்.... பேரின்பம்...
"பூக்கள் பூக்கும் தருணம் ஆருயிரே…
யாரும் பார்த்ததில்லையே!"
-பாடல் ஒலிக்கிறது.
"என்னது பூக்கள் பூக்குறத யாரும் பார்த்ததில்லையா? 'டெக்னாலஜி' உலகத்துல இருந்துகிட்டு யாரும் பார்த்ததில்லையாம்ல!"
'இந்தா கெளம்பிட்டோம்ல' …
கையில் 'பெட்ரோமாக்ஸ்' விளக்கை எடுத்துக்கொண்டு? மன்னிக்கவும்.
ஒரு குரல் குறுக்கே வந்து கேள்வி கேட்கிறது.
" 'பெட்ரோமாக்ஸ்' லைட்டே தான் வேணுமா? இந்த 'கேமரா', மத்த இத்யாதிகள் எதுவும் வேணாமா?
'டெக்னாலஜி வேர்ல்டுனு' சொன்னதா ஞாபகம். அதான் கேட்டேன்".
இந்தக் குரலுக்கு எப்பவும் நக்கல் அதிகம். பதில் சொல்லாவிட்டால் நகராது.
" பூ" பூக்குறத நல்ல வெளிச்சத்துல பார்க்கணும்னு நெனச்சேன். நான் பழைய ஆளு. அதான் பொசுக்குனு பெட்ரோமாக்ஸத் தூக்கிட்டேன். 'கேமராவுல' புடிச்சு போட்டா நெறய
'லைக்ஸ்' தட்டிவிடுவாங்கல்ல.மறந்தே போனேன்.
சும்மா…
'ப்ரேம் பை ப்ரேம் ' பூ மொட்டு தெறக்கறத எடுத்துப்புடணும். இனிமே யாரும் பூ பூத்த தருணம் பார்க்கலைனு கொறை படப்புடாது. இந்தா பூக்காட்டுக்கு கெளம்பிட்டேன்".
பதில் முடித்து கிளம்புகையில் 'அழகியல் பார்வை' விழித்துக் கொண்டது. எதுக்கு பூ பூக்குறத பார்க்கணும். அதோட சுதந்திரத்தைக் கெடுக்கணுமா?
'கம்முனு கெட' என அதட்டியது.
ஆனால் உண்மையில் எங்கேனும் எவர்களேனும் 'கேமரா' கண் கொண்டு எல்லா அதிசயங்களையும், ஆச்சரியங்களையும், ரகசியங்களையும் படம் பிடித்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறார்கள். படம்பிடித்தவைகளைப் பகிர்ந்தபடியே இருந்தால் உலகில் அழகியல் அஸ்தமித்துப் போகுமோ?
மனசுக்குள் கேள்விகள் குடைகள் விரிக்கின்றன.
மெய்யாகவே 'பூ' ஒன்று தன் மொட்டவிழ்த்ததை 'ப்ரேம் பை ப்ரேம்' படம் பிடித்து பகிர்ந்த பதிவை முன்பு ஒரு நாள் கண்டேன். கணினி வரைகலையோ! என எண்ணும்படி இருந்தது.
மனம் 'பூ' மொட்டவிழ்த்த காட்சியில் ஒன்றவில்லை. ஆனால்' பூ' மேல் படர்ந்திருந்த ஒளியின் ஒப்பனைகளை
ரசித்தேன்.
காலம் எப்பொழுதும் தன் உள்ளங்கைகளுக்குள் ஒன்றில்
' அழகியல் 'மற்றொரு கையில் 'அறிவியல்'
(அறிதல் இயல்)
என விரல்கள் விரித்து நிற்கும்.
அறிவியலும், அழகியலும் மனசுக்குள் உருளும் ஓர் ஆச்சரியம் உண்டு.
https://www.facebook.com/stories/2227545937565146/UzpfSVNDOjcwNzU3Njk0MDM4NTg1OA==/?view_single=1&source=shared_permalink
மாமல்லபுரத்தில் உருண்டுவிடாதபடி சரிவிலும் அசையாது நிற்கும்' வெண்ணெய் உருண்டை பாறை ' மனசுக்குள் அதிசயப் பந்தாகச் சுழலும்.
எப்படி உருளாது நிற்கிறது? கேள்விகளின்றி கைப்பேசிகளின் ஒளிக் கீற்றில் உருளாத 'உருண்டைப்பாறை' பளபளக்கிறது.
"'செல்ஃபிக்கள்'
'வெண்ணெய் உருண்டை பாறைக்குச் செல்லப்பிள்ளைகளோ!"
எப்பொழுதும்
உருண்டைப் பாறைக்கு அடியில் எவரேனும் இருந்துகொண்டே இருக்கிறார்கள். அது சரி. அழகியலில் இது சகஜம் தானே.
"அழகியலா?"
" அறிவியலா?"
விருப்பம் அவரவர் சார்பு.
அறிவியல் எனக்கு தூரம். நான் 'அழகியல்' விரல்கள் பிடித்துக் கொண்டேன்.
'பூ' மொட்டவிழ்த்ததை காட்சியாகக் கண்ட பொழுது ரசிக்காமல் இருந்ததற்கான சூழலை விவரிக்க வேண்டுமென்றால் நிறைய காரணங்கள் ' ரேசன் கடை' வரிசையாக நீளும். ஒன்றை மட்டும் சொல்கிறேன்.
சில விஷயங்களில் அறியாமையை அரிதாரமாக இட்டுக்கொண்டால் தான் வாழ்க்கை 'சீனிக் கரும்பாக' இனிக்கும். எல்லாவற்றையும் திரை விலக்கிக் கண்டால் காலம் 'கொரோனாக்காரனை' அனுப்பி இடைவேளை விட்டுவிடும். அப்புறம் சீனிக் கரும்புக்குப் பதிலாக 'மசாலா பாப்கார்ன்' கொறிக்கலாம். நீங்களும் இக்கருத்திற்கு உடன்படலாம். அனைவரும் ஒரு கூட்டுப் பறவைகள் தானே!
' அப்ப அறிவியல் அவசியமில்லையா? அறிவியலும் அவசியம் தான்.
கேள்விகள் தானே விஞ்ஞானத்தைத் திறந்தன.
' அழகியலும் ' வசியமானால் எல்லாம் வசப்படும். பட்டிமன்றத் தீர்ப்பு மாதிரி ஒரு வழியா சமாளிச்சாச்சு.
அழகியலுக்கு வருகிறேன்.
"அண்ணே… நீங்க பாட்ட தட்டுங்கண்ணே…"
"பூக்கள் பூக்கும் தருணம்…
ஆருயிரே….
யாரும் பார்த்ததில்லையே!"
பாடல் இசைகிறது.
'சூப்பருண்ணே… நிறுத்துங்க. இந்த எடத்துல…
'கவிதைகள் பழகுபவன்' கண்ணு முழிச்சுகிட்டான்.
சூப்பர் தம்பி…
'பழக்கத்துல ஒன்ன புழக்கத்துல விடுங்க பார்ப்போம்' .
இந்தா வந்துருச்சுண்ணே..
' கவிதைகள் பழகுபவன்'
" 'பூக்கள்' பூக்கும் தருணம் யாரும்பார்த்ததில்லையாம்.
அழகியே. முன் வா…
கொஞ்சம்
உனது...
' இமைகள்' மூடித் திற…
எல்லோரும் பார்க்கட்டும்!"
'எப்படிண்ணே இருக்கு?'
பூக்கள் பூக்குறத இப்புடியும்பார்ப்போம்ல.
"அண்ணே… அண்ணே" … எங்க போனாரு?
' ஆள் escape ஆகிட்டாப்ல'.
சரி போகட்டும். நீங்க இருக்கீங்கள்ல.
' அ'கரத்தின் தொடக்கம் 'அழகியல்' என்றோ 'அம்மா' என்றோ இருக்கலாம். இரண்டும் ஒன்று தான்.
ஆராய்ச்சிகளற்ற அன்பு அம்மாவிடம் உண்டு. கேள்விகள் இன்றி அத்தனையையும் அள்ளிக்கொள்ளலாம்.
அன்பில் ஆராய்ச்சிகளுக்கு அனுமதி இல்லை.
அன்பிருந்தால் அதனோடு ஒட்டிப் பிறந்த அழகியலும் இணைந்து கொள்ளும்.
' உலாப் பூக்களில்' நான் பகிரவிருக்கும் 'பூ' தான் இவ்வளவு எண்ணங்களையும் வடம் பிடித்து 'தேரென' இழுத்து வந்தது.
'தேர்' நிற்கட்டும் இது 'தேர்' நிற்கும் மண்டபப் படி.
தேநீர் தருணம்…
உலாப் பூக்களில்…
'காகிதப் பூக்கள்' அறிந்திருக்கிறேன்.
முதன்முறையாக…
ஒரு பூவை
நான்
காகிதத்தில் தான் அறிந்தேன்.
'அறிவியல்' அறிமுகம் செய்த
அழகிய 'பூ' இவள்…
அறிவியல் முறைமையில்
என் கை சேரா பூவும் இவளே?
கடைசி வரை முயன்று
இறுதித் தேர்வில்…
நான்
'சாய்ஸில்' விட்ட
பூவும் இவளே! "
காலங்கள் கடந்தது. பூ காயாகி கனிந்தது. காரணம் ஒரு திரைப்படம்.
அழகியலும், எண்ணமுடியா அதிசயங்களும், அன்பின் வடிவ ஆராதனைகளும் பெரும்பான்மையாகக் கடை விரிக்கும் ஓர் அலாதியான உலகு தான் திரைப்படங்கள். அறிவியல் உலகத்தில் என் கை சேராத' பூ' தன் பெயர் தாங்கி நான் அதிசயித்து லயிக்கும் அற்புத உலகில் திரைப்படமாக வெளிவந்தது.
கதாநாயகியின் கதாபாத்திரப் பெயரும் திரைப்படத்தின் பெயரும் ஒன்றே.
ராகவேந்தன்
'இசையராசாவின்' கானங்கள் மனக் காட்டிற்குள் பூந்தோட்டமாக விரிந்தன.
"செம்பருத்திப் பூவு சித்திரத்தப் போல…
அம்பலத்தில் ஆடுதிங்கே!"
இனிய "செம்பருத்தி"
அடுத்த வாரம் உலா வருவாள்…
தொடர்ந்திருங்கள்…
தொடர்ந்திடுங்கள்.
தொடர்தலுக்கு
"நன்றிப் பூக்கள்" …
மனப்பறவை மனம் கொத்தும்!
பறக்கும்…
"
