"நின்னைச் சில வரங்கள் கேட்பேன்-அவை நேரே இன்றெனக்குத் தருவாய்..."
மீசைக்கவி பாரதி உரிமையோடு பராசக்தியிடம் கேட்கிறார்.
இன்றைய சூழலில்...
எந்தச் செயல் முன்நகர்வாயினும் அந்நகர்விற்கு இடைத்தரகர்கள் தேவைப்படுகிறார்கள். ஆனால் பாரதி பராசக்தியிடம் ' நேரே எனக்குத் தருவாய்' எனக் கேட்கிறார். நாமும் கேட்கலாம்.
தேவாலயத்திற்குச் செல்லும் போதெல்லாம் யாரேனும் ஒருவர் தனியாக அமர்ந்து தேவனிடம் பேசிக் கொண்டிருப்பதைக் கண்டிருக்கிறேன். ஆலயங்களிலோ, மசூதிகளிலோ இவ்விதக் காட்சிகளை நீங்களும் கண்டிருக்கலாம். பாரதி என்றுமே ஒரு முன்னோடி தான்.
"தனிமை கண்டதுண்டு. அதிலே சாரம் இருக்குதம்மா"
என்று பாடியவர் பாரதி. இன்றைய சூழலுக்கு இந்த வரிகள் பொருந்திப் போவதாகவே இருக்கிறது.
பாரதி என்றொரு மானுடன் மாநிலம் பயனுற எண்ணி வாழ்வையும் தன் ஒவ்வோர் எழுத்துக்களையும் தீப்பந்தம் கொண்டே எழுதினாரோ! என எண்ணத் தோன்றுகிறது.
பாரதியின் பேனா தாள் தொட்ட தருணங்களிலெல்லாம் தேசம் தலைநிமிர்ந்தது.
தலைகீழாய்க் கவிழ்த்தாலும் மேல் நோக்கியே எழும் தீயாக வாழ்ந்து மறைந்தவர்
மகா கவி "பாரதியார்!" ...
பொந்திடை வைத்த நெருப்பாக இன்றும் கணன்று கொண்டுதான் இருக்கிறது... பாரதீ!
சுதந்திரக் காற்றைச் சுவாசிக்கும் முன்னமே
"ஆடுவோமே! பள்ளுப் பாடுவோமே!
ஆனந்த சுதந்திரம் அடைந்துவிட்டோமென்று"-
என தீர்க்கதரிசனம் உரைத்தபடி
சுதந்திர வெளியில் பாடிப் பறந்தார் பாரதி.
இதோ, காலங்கள் கடந்தும்...
உமது முறுக்கிய மீசை போல நெஞ்சு முறுக்கி நாங்களும் உம்முடைய நூற்றாண்டு நினைவுகளில் மூழ்கி முத்துக்குளிக்க புறப்பட்டு விட்டோம்.
முத்தெடுக்கிறோமோ இல்லையோ! நிச்சயம் புதிய உயிராகி நல்லன தத்தெடுப்போம்.
மீண்டும் உமது வரிகளில் தொடர்கிறோம்..
"புதிய உயிராக்கி...என்றும் சந்தோசம் கொண்டிருக்கச் செய்வாய்"
என்று தொடர்ந்து பாரதி பராசக்தியிடம் கேட்டது நாம் அறிவோம்.
நம்மை கீழ்நோக்கித் தள்ளும் விசைகளைக் கடந்து மேல் எழும்பும் தீப் போல எழும்பிப் பிரகாசிக்கும் வரம் கேட்டு...
"கவலையறச் செய்து - மதி
தன்னை மிகத் தெளிவு செய்து- என்றும்....
சந்தோசம் கொண்டிருக்கச் செய்வாய்..."
என்ற பாரதியின் வரிகளில் முடிக்கலாம்.
விசையுறு பந்தைப் போலே மீளும் வரம் கேட்கலாம்.
பாரதி யார்?
மகா கவியின் நூற்றாண்டு விழா தொடங்கிய தருணத்தில்....
ராஜாவாக மீசை முறுக்கியபடி சிங்கமாக எழுந்து நிற்கும் முண்டாசுக் கவியின் நினைவுகள் ஒரு பக்கமிருக்க - - -
மறுபக்கமோ 'நாளைய பாரதம்' என்று நாம் எண்ணும் நம் பிள்ளைகளோ நம் பழஞ் சமூகத்தை அறியாமலே கடக்கிறார்கள். நாணயத்தின் இரு பக்கங்களாகச் சுழன்று கடக்கிறது வாழ்வு. பிழை அவர்களிடத்தில் இல்லை. நம்மிடத்தில் இருக்கிறதாகவே தோன்றுகிறது. நானும் பிழையைத் திருத்த விழைந்து என் மகனுக்கு இன்று பாரதியாரை அறிமுகம் செய்தேன். இன்னும் அறியச் செய்ய வேண்டியது நிறைய இருக்கிறது.
முன்பு ஒரு முறை தொலைக்காட்சியில் ஒரு நிகழ்ச்சியைக் கண்டேன். நிகழ்ச்சியின் நடத்துனர் ஒரு புகைப்படத்தைக் காண்பித்து இவர் யார்? எனக் கேட்கிறார். அதற்கு வெவ்வேறு பதில்கள் வருகிறது. நான் பார்த்தபோது பாரதியாரின் புகைப்படம் இடம் பெற்றது. பலர் சரியாகச் சொன்னார்கள். ஆனால் அதில் இடம்பெற்ற சில பல சிறுவர்களும் சிறுமிகளும் சொன்ன பதில் சிரிப்பை வரவழைத்தாலும் அதிர்ச்சியாக இருந்தது.
பதில்கள்
1. டிவி-ல பார்த்திருக்கேன். 'Name' தெரியல.
2. திருவள்ளுவரா? (கேள்விக்கு கேள்வியே பதிலாக வந்தது)
3. படத்துல வருவாரா?
4. தலைல துண்டு கட்டியிருக்கதுனால அடையாளம் தெரியல...
இப்படி பதில்கள் நீண்டு கொண்டே போனது. இதை நான் பார்த்து முடித்து எப்படியும் ஐந்து ஆண்டுகளாவது கடந்திருக்கும்.
இப்பொழுது என் மகனிடம் மகா கவியின் படத்தைக் காண்பித்து 'இவர் யார்?' என்று கேட்கலாமா? என்று தோன்றியது. நான் கேட்க முயலவில்லை. எதற்கு விபரீதம். நேரடியாக பாரதியாரை அவனுக்கு அறிமுகம் செய்தேன். (இன்றேனும்)
ஒரு வேளை ஆர்வக்கோளாறில் இவர் யார்? எனக் கேட்டிருந்தால்???
'இவரா?... Nick junior - ல பத்துலு கூட வர்ற மோட்டு தான!' - என்று சொல்லியிருப்பான். மோட்டு கடா மீசையுடன் வலம் வருவார். அதனால் அப்படிச் சொல்ல வாய்ப்பிருக்கிறது. அல்லது அவன் பார்க்கும் கார்ட்டூன் கதாப் பாத்திரங்களை (பெயர்களைை) உருட்டிச் சரித்து தலையில் போடுவான். எதற்கு இந்த வினை. அதனால் நான் கேட்கவில்லை. உங்களுக்கு விருப்பம் இருந்தால் வீட்டில் கேட்டுப் பாருங்கள். சரியான பதில் தந்தால் தலையில் முண்டாசு கட்டுங்கள்.
"ஜெய பேரிகை கொட்ட டா!" - என்று பாடிய பாரதி போல ஜெய பேரிகை கொட்டுங்கள்.
'கறுப்புக் கோட்டு' அணிந்து வெள்ளை மனம் கொண்டு நெற்றி சிவக்க செந்திலகம் இட்டவராக...
முறுக்கிய மீசை வளர்த்து ஆசைகளை வேரறுத்த பாரதி மீசையிலும் வெள்ளையனை நுழையவிடாது நரை கூடாமல் கிழப்பருவம் எய்தாமல் தனது 39-வது வயதில் இறை எய்தினார்.
கவிப்பேரரசு வைரமுத்து அவர்கள் தனது கவிராஜன் கதையில்
'மீசை முளைத்த அளவிற்கு ஆசை முளைக்காத கவிஞன் பாரதி' என்கிறார்.
அப்பேற்பட்ட பாரதியின் இறுதி ஊர்வலத்தில் அவரது உடலைச் சுற்றிய ஈக்களின் எண்ணிக்கையை விட மகா கவியின் இறுதியாத்திரையில் கலந்துகொண்ட மனிதர்களின் எண்ணிக்கை குறைவாகவே இருந்ததாக வருந்திப் பதிவிடுகிறார்.
கடுகளவிலும் அச்சம் இன்றி வெள்ளையனை துச்சமென எண்ணிய பாரதீ... காலனையும் விட்டதாகத் தெரியவில்லை.
" காலா என் காலருகே வாடா-சற்றே உனை மிதிக்கிறேன்" - என்று காலனை எச்சரித்தார் பாரதி. இன்றைய சூழலில் அனைவரும் கொரோனா அச்சமின்றி உச்சரிக்க வேண்டிய 'பஞ்ச் டயலாக்' இது.
உச்சரிப்போம். 'கொரோனா' வை எச்சரிப்போம்.
"அச்சமில்லை அச்சமில்லை அச்சமென்ப தில்லையே..."
- என்று உச்சிதொட இடியாக முழங்கிய பாரதியின் நூற்றாண்டில் அடி எடுக்கும் நாம் நம் சந்ததிகளின் மனதில் நம் பழம் பெருமைகளைப் பதியமிடுவோம்.
மரம் வளர்ந்து கிளை பரப்பினும் அதன் சுவாசம் மண்ணுக்குள் புதைந்து கிடக்கும் தன் வேர்களை நோக்கித் தானே இருக்கிறது. அது போல நாமும் நம் ஆணி வேர்களை அறிவோம். அறிவிப்போம்.
வேர்கள் பி(ப)டிப்போம். கிளை விடுவோம். பூவாகிக் கனி தந்து பறவைகள் வந்தடையும் கூடுகளாவோம்.
நம் மனமும் ஒரு பறவை தானே!
பறக்கலாம்.
மனம்கொத்தும் பறவை பறக்கும்...
பழம் நினைவுகள் உண்ணும்!
Have your cup of tea....
