'SNR' வேர் வழிப் பயணம்-5

                            Fly...

           (  Have your cup of tea ) 

                         - - - ☕ - - -

'திருப்பாச்சேத்தி'-யை நோக்கி 'SNR' வேகமெடுத்தது. கொஞ்சம் கரடுமுரடான சாலையில் 'SNR' கங்காருவைப் போல  குதித்துக்குதித்துப் பயணித்தது. அமர்ந்து பயணிப்பவர்களின் மனநிலையும், நின்று கொண்டு பயணிப்பவர்களின் மனநிலையும் வெவ்வேறானவை. நிற்பவர்களின் கண்கள் பெரும்பாலும் அமர்ந்திருப்பவர்களை நோக்கியே இருக்கும். இருக்கை எப்பொழுதும் வசீகரமானது. அதனாலோ என்னவோ காலந்தோறும் இருக்கைச் சண்டைகள் நம்மைக் கைப்பிடித்தபடியே வீரநடை போட்டுத் தொடர்கின்றன. 

   - - - - - 'நிற்கிறவுகள்ல திருப்பாச்சியில இறங்கறவுக இருந்தா நகந்து முன்னுக்குப் போயிருங்க. டிக்கெட்டுப் போடாதவுக 

போட்டுக்கங்க'- நடத்துனரின் குரல் பேருந்துக்குள் ஒலித்தபடியே இருந்தது.  ஆசிரியப் பெருமக்களுக்குப் பிறகு அதிகம் தொண்டைத் தண்ணீர் தீரக் கத்திக் கொண்டிருப்பவர்கள் பேருந்து நடத்துனர்களாகத்தான் 

இருக்க முடியும். இப்பொழுது கொஞ்சம் மாறியிருக்கிறது.  பேருந்து ஓட்டுனர்களோ மழைக் காலங்களில்  சாலையோரங்களில்

 ' இது பள்ளம்' என்று காட்ட நட்டுவைத்த கம்பு போல அமர்ந்திருப்பார்கள். 

        ஓட்டுனர்களின் மனநிலையை  'கார்' ஓட்டக் கற்றுக்கொண்ட பின் என்னால் உணரமுடிந்தது. வண்டியில் பூட்டிய குதிரை போலத்தான் ஓட்டுனர்கள். சக்தியின் குறியீடு குதிரை என்பது நாம் அறிந்தது.  அமர்ந்த நிலையில் உள்ள குதிரையை இதுவரை நான் கண்டதே இல்லை. குதிரைக்கு   

உ றக்கம் கூட நின்ற நிலையில் தான். உட்கார்ந்திருக்கும் குதிரையை யாரேனும் கண்டிருந்தால் சொல்லுங்கள். ஓட்டுனர்களின் மனம் குதிரைக்கு ஒப்பானது. சிறுபிராயத்தில் 'மிக்கேல் பட்டணம்' செல்லும் பொழுதெல்லாம் நான் கண்ட ஒரு விஷயம் ஆச்சர்யப்பட வைக்கும். காரணம் அப்பொழுது கிராமங்களுக்குப் பயணிக்கும் பேருந்துகளின் ஓட்டுனர்களும், நடத்துனர்களும் கிராமத்து மக்களின் குடும்ப உறுப்பினர்களைப் போலவே நடந்துகொள்வார்கள். கிராமத்து மக்களும் அப்படித்தான் அவர்களை எண்ணுவார்கள். 

இப்பதிவில் இந்த விஷயங்களை உங்களிடம் பகிர்ந்து கொள்ளக் காரணம் சில தினங்களுக்கு முன் 'சன்' செய்திகளில்   ஒரு செய்தியைப் பார்த்தேன். 

       'பேருந்துப் போக்குவரத்து இல்லாத ஓர் ஊர் முதன்முதலாக பேருந்துப் போக்குவரத்து வசதியைப் பெற்றது'- என்ற செய்தி ஓடிக்கொண்டிருந்தது. ஊர் பெயர் சொல்லியிருப்பார்கள். நான் கவனிக்கவில்லை. காலம் நவீனத்துவமாக மாறிக்கொண்டிருக்கும் சூழலிலும் ஓர் ஊர் இப்பொழுது தான் பேருந்து வசதியை அனுபவிக்கத் தொடங்கியிருக்கிறது. இன்னும் இது போல நிறைய குக்கிராமங்கள் இருக்கலாம். அங்கெல்லாம் பேருந்துப் போக்குவரவுகள் வேர்களின் தாகம் தீர்க்கும் 

நதியாகப் பரவிப் பயணிக்கட்டும். 

சமீபத்தில் வெளியான இயக்குனர் மாரிசெல்வராஜ் அவர்களின் 'கர்ணன்' திரைப்படக் கதைக்கருவும் பேருந்து வசதியற்ற ஒரு கிராமத்தைப் பற்றியதாகவே இருந்தது. இதனூடே வர்க்க ரீதியான விஷயங்களும் பேசும் பொருளாக இருந்தது. சிறப்பான படம். பார்க்காதவர்கள் பாருங்கள். 

 

'SNR' திருப்பாச்சியை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. 

இறைவன் படைப்பில் ஒவ்வொன்றுக்கும் ஓர் அர்த்தம் இருக்கிறதைப் போலவே ஒவ்வோர் 

ஊருக்கும் சில தனித்துவங்களும் பெருமைகளும் உள்ளன. இதில் சிறப்பு என்னவென்றால் ஊரின் பெருமைமிகு விஷயங்களில் உணவு முக்கியப்பங்கு வகிக்கிறது. இதற்குப் பின்னரே மற்ற அடையாளங்கள் பிடிபடுகிறது. 

திருநெல்வேலி என்றால் 'அல்வா', 

        மணப்பாறை 'முறுக்கு',                             பழநி 'பஞ்சாமிர்தம்' 

       கும்பகோணம் 'வெற்றிலை' 

                 திருப்பதி 'லட்டு' 

             - எனப் பட்டியலிட்டுக் கொண்டே போகலாம். 

             மதுரைக்கு நிறைய அடையாளங்கள் உண்டு. உணவைப் பொறுத்தவரை வானத்து நட்சத்திரங்கள் போல அளவிட  முடியா சிறப்புகள் உண்டு.

இருப்பினும் திண்டுக்கல்லுக்குப் 'பூட்டுப்' போல மதுரைக்கு 'மல்லி' எனும் அடையாளம் முக்கியத்துவம் பெற்றுவிட்டது. 

'ஆரியக்கூத்தாடி என்றாலும் காரியத்தில் கண்ணாயிரு' 

          - என்கிறது 'Mind voice'. திருப்பாச்சிக்கு  வருகிறேன். 

திருப்பாச்சி என்றதும் பெரும்பாலும் எல்லோரது மனதிலும் அரிவாள் தான் மையமிட்டு நிற்கிறது. 

           அரிவாளுக்குப் பெயர் போன திருப்பாச்சிக்காரர்கள் மீது

 ' கோவக்கார மனுஷங்க' - என்கிற பொதுப்பார்வை இருந்தாலும் அரிவாள் மட்டுமல்ல  அறிவால் சிறந்த மனிதர்களும், வெள்ளந்தியான உள்ளம் கொண்டவர்களும் திருப்பாச்சேத்தி யில் இருக்கிறார்கள் என்பதே உண்மை.

      நான் கோபக்காரன் என்றே பெயரெடுத்தவன். மூக்கின் சுவாசம் போல கோபமும் என் மூக்கு நுனியில் வாசம் செய்துகொண்டே இருக்கும். நீங்கள் எப்படி? என்று தெரியாது. அவசியமற்ற இடங்களில் கொட்டும் கோபம் தரிசுநிலங்களில் விழுந்த மழையாகும். கோபம் அளவறிந்து இடும் உப்பைப் போன்று இருந்தால் சாரத்துடன் இருக்கும். இப்பொழுதெல்லாம் சாரத்துடன் தான் இருக்கிறேன். இருப்பினும், 

    'கோவம் இருக்குற இடத்துல தான் குணம் இருக்கும்' - என்று முன்னோர்கள் முன்னர் சொல்லியதும், 

      'ரௌத்திரம் பழகு' - என்ற மீசைக்கவி பாரதியின் வரிகளும் மனதிற்குள் நிழலிடுகின்றன.                   

        'SNR' திருப்பாச்சேத்திக்குள் நுழைந்தது. 

           திருப்பாச்சிக்குப் பின் பச்சேரி. பச்சேரிக்குப் பின் மிக்கேல் பட்டணம் தான். 

 நிழலின் அருமையை வெயிலில்  தான் உணரமுடியும் என்பதை மிக்கேல் பட்டணத்து மக்கள் நன்கு  அறிவார்கள்.

          வெயில் விளையாடிக் களைத்த மண்ணில் கருவேல மரங்களும், கரும்புக்காடுகளும், கொடிக்கால் வேர்களும் பரவிப் படர்ந்த மிக்கேல் பட்டணத்திற்குள் பயணிக்கலாம். பறக்கலாம். 

 மனம்கொத்தும் பறவை பழம் நினைவுகள் உண்ணும்.

பறக்கும்...

                              

                          Irudhy. A

Next post after one week. Please wait and support. 

Thanks  all for being with me... 

     

  

 

   

'SNR' வேர் வழிப் பயணம்4

               Fly...

Journey never ends...

            Have a  cup of your Tea

                       ( - - - ☕ - - -)

          திருப்புவனத்திலிருந்து 'SNR' கிளம்ப எத்தனித்த நேரம்... பேருந்துக்குள் 

காட்சிகள் கொஞ்சம் மாறியிருந்தன. மீனுக்காக காத்து நிற்கும் கொக்கு போல படியில் நின்றபடி - 

    'அடுத்த வண்டிக்கு நேரங்கெடக்கு. மிக்கேல் பட்டணம் போறவுக ஏறிக்கலாம்' 

நடத்துனர் குரல் சன்னமாக எதிரொலித்தது. 

              பேருந்துக்குள் நிற்கக் கூட இடமில்லை என்பதை அறிந்தவர்களாக 'எனக்கும் மிக்கேல் பட்டணத்துக்கும் சம்பந்தமில்ல' என்பது மாதிரி நிறுத்தத்தில் நின்றவர்கள் நிற்க ஒரு வழியாக 'போலாம் ரெயிட்' என்று நடத்துனர் குரல்கொடுத்தார். 'ஆகட்டுஞ்சாமி' என்பது போல 'SNR' தலையை ஆட்டியபடி வேகமெடுத்தது. 

       'ரவைக்குள்ள மிக்கேல் பட்டணத்துக்கு காரு போயிரும்ல?' என்று பேருந்துக்குள்ளிருந்து குரல் கேட்க (மிக்கேல் பட்டணத்து மக்கள் சிலர் பேருந்தை கார் என்பார்கள். என் அம்மாச்சியும் கார் என்பார்)

  நடத்துனரின் காதுகளில் எதுவும் ஏறவில்லை. 

' யோவ். எழுமிச்ச மூட்டைய மேல போட்ருக்கலாம்ல. மிக்கேல்பட்டணத்துல எறங்கி சூஸ் தான் கொடுக்கப்போற. மூட்டைய ஓரமா வை' என்று 

முணுமுணுத்த படி நடத்துனர் முன்னுக்கு வர ஆரம்பித்தார். 

 வாசித்துக்கொண்டிருக்கும் சிலருக்கு எப்போது 

 மிக்கேல்பட்டணத்து கட்டுச்சோற்றை அவிழ்ப்பேன்? என்ற சந்தேகம் வரலாம். தவறில்லை. பயணத்தின் சுவாரஸ்யங்கள் போய்ச் சேர்வதில் இருப்பதை விட  போகிற வழிகளில் தான் இருக்கிறது. அதனாலேயே வழிகளை சுவாரஸ்யப்படுத்த விரும்புகிறேன். 

   

பயணத்தில் ஒரு கதை

           கடந்த பயணப் பதிவில் அமரர் கி. ராஜநாராயணன் அவர்களின் "மின்னல்" கதையை ஆரம்பித்து பதிவை முடித்தேன். பலர் கதையைப் படித்திருக்கலாம். படிக்காதவர்களுக்கு கதையின் போக்கு வரவை மட்டும் சுருக்கமாகச் சொல்லிவிடுகிறேன். 

               "Open பண்ணா" - 

இப்படித்தான் சினிமாத்துறையில் இருக்கும் பலர் கதை சொல்லுவார்கள்.   Me too... 

கதைய open பண்ணா... 

           நல்ல வெயிற் பொழுதில் .   

  " போலாமா? வேணாமா?" 

    "வரும். ஆனா வராது!" 

          - என்பது போல 

'புறப்படும். ஆனா போகாது' எனும் விதிகளின்படி புறப்பட எத்தனிக்கும் பேருந்துக்குள் பயணிகளோடு புழுக்கமும், வேக்காடும் இருக்கையிட்டு அமர்ந்துகொள்ள உள்ளே மொத்தம் நாற்பத்தைந்து பிரயாணிகள். 

நாற்பத்தைந்தில் 42  ஆண்கள். மூன்று பெண்கள்.

குறிப்பு

 பெண்கள் மூவரும் 60ஐக் கடந்த கிழவிகள்(senior citizens) 

பயணம் எப்படி இருக்கும் என்று கற்பனை செய்துகொள்ளுங்கள். மீசைக்கண்காட்சி சாலைக்குள் நுழைந்தமாதிரி திரும்பிய பக்கமெல்லாம் எங்கெங்கும் மீசைகள். பயணத்தில் 'ட்விஸ்ட்டாக' மூன்று கிழவிகள். 

சமயங்களில் இது போன்ற பயணங்கள் வாய்ப்பதுண்டு. அப்படியான தருணங்களில் புரட்சித் தலைவர் 'எம்.ஜி.ஆர்' ஆகிவிடுவேன்.    

 'அம்மாச்சி. அப்பாயி... நிக்கிறீங்களே. உட்காருங்க 'என்று என் இருக்கையை தாரைவார்த்து   என் பக்கத்தில் அமர்ந்திருந்தவருக்கு கடுப்பேற்றி இருக்கிறேன்.

கடுப்பேற்றாமல்  கதைக்கு வருகிறேன். 

   "இருக்கு. ஆனா. இல்ல!" - என்பது போல மூன்று கிழவிகளை விடுத்து 'ஆண்கள் மட்டும்' என்று' போர்டு' போடாத குறையாக பயணம் சுரத்தின்றி தொடங்கியது. 

பெண்கள் இல்லா இடமும் உப்பில்லா உணவும் ஒன்று. உண்மை தானே. 

அன்று ஆதி மனிதன் ஆதாம் உணர்ந்திருக்கலாம். 

 ஆதி மனிதன் 'ஆதாம்'

ஆண்டவனிடம் 

           "போரடிக்குது சாமி. எதாச்சும் பண்ணுங்க"-

            - என்று புலம்ப ஆண்டவன் ஆதாமின் விலா எலும்பை உருவி ஆதாமிற்குத் துணையாக ஒரு பெண்ணைக் கொடுத்தார். அவள் 'ஏவாள்' ஆனாள். 'ஏவாள்' என்றால் ஏவுபவள் என்ற அர்த்தம் உண்டோ? தெரியவில்லை. 

        இந்த நிகழ்வை தற்பொழுது காட்சிப்படுத்தினால் "ஆதாம் ட்ரவுசர் கழண்டுச்சு" என்று பின்னணி பாடலாம். ஆதாம் அவ்வமயம் 'ட்ரவுசர்' எதுவும் அணியாததால் ஆதாமுக்கு ஆப்பு ஏவாளால் வந்தது.

                  எது எப்படி இருந்தாலும்  பெண்ணிடமிருந்து தானே வாழ்வே தொடங்குகிறது. பெண் வழியாகத்தான் உலகையே காண்கிறோம். "பெண்கள் நாட்டின் கண்கள்" என்பது உண்மை தான்.

     ' மாதரே... மாதரே... மா.... தரே.'   'பிகில்' படப்பாடல் என் காதுகளில் ஒலிக்கிறது. 

எங்கு விட்டேன். ம். ஞாபகம் வந்துவிட்டது. 

        மூன்று கிழவிகள் நீங்கலாக ஆண்களால் நிறைந்து வழிந்த பயணம் அசடு வழியத் தொடர்கையில்... 

  பேருந்து ஒரு நிறுத்தத்தில் நிற்கிறது. மூன்று கிழவிகளில் ஒரு கிழவி இறங்குகிறார். 

இயக்குனர் திரு. கே. பாக்யராஜ் அவர்களின் படம் போல கதையில் ஒரு திருப்பமாக அழகான ஒரு நடுத்தர வயதுள்ள பெண் தன் கைக்குழந்தையுடன் பேருந்துக்குள் ஏற எல்லோரது முகத்திலும் மகிழ்ச்சி இருக்கையிட்டு அமர பேருந்துக்குள் இருந்த வேக்காடும், புழுக்கமும் 'எங்களுக்கு இனி சோலி இல்ல. சோலி முடிஞ்ச்சு' என்றபடி வெளியே வெயிலோடு கலந்தன.

 

பேருந்துக்குள் தென்றலாக வந்த குழந்தையை அனைவரும்  கொஞ்சுகிறார்கள். விளையாட்டு காட்டுகிறார்கள். தாயின் சிரிப்பொலி இசைபோல பேருந்துக்குள் பரவுகிறது. நடத்துனர் கொடுத்த பயணச்சீட்டை குழந்தை காற்றோடு பறக்க விடுகிறது. 

 உலகத்தின் உரிமையாளர்கள் குழந்தைகள். உரிமையாளருக்கே சீட்டுக் கொடுத்தால் சும்மா விடுமா! அதனால்தான் சீட்டைக் காற்றோடு பறக்கவிட்டது. இப்படி சுவாரஸ்யமாகக் கடக்கும் பயணத்தில் அடுத்த நிறுத்தம் வர தென்றலாக வந்த இருவரும் இறங்க பேருந்துக்குள் இருந்த சந்தோசமும், குதூகலமும் மின்னலாக மறைந்தது. பேருந்து புறப்பட வெளிச்சென்ற வேக்காடும், புழுக்கமும் மீண்டும் பேருந்துக்குள் நுழைகிறது. அனைவர் மனதிலும் ஒருவித எரிச்சல்  அழையா விருந்தாளியாக வந்து அமர்ந்துகொள்கிறது. 

கதை முடிகிறது. ஆனாலும் இம்மாதிரியான பயணங்கள் தொடரத்தான் செய்கிறது. 

 இதே மாதிரியான பயணங்களை நீங்களும் கடந்திருக்கலாம். மனம் எனும் பறவை அந்தப் பயணத்திற்குள் பிரவேசிக்கலாம். பழம் நினைவுகள் உண்ணலாம். 

        'SNR' திருப்பாச்சேத்தியை நெருங்கிக்கொண்டிருந்தது.

மனம்கொத்தும் பறவை பறக்கும்...

                                                    

 Irudhy.a

திரு ஓணத் திருநாள்...(Onam Festival)

Fly...

வண்ணமும், வாசனையும் 

பூக்களின் மொழி... 

எண்ணங்கள் அழகானால்... 

வாழ்வு வளமெனும் வண்ணங்களால் மிளிரும்... 

திரு ஓணப் பண்டிகை நல்வாழ்த்துக்கள்... 

         திருஓணப் பண்டிகை குறித்து நிறைய விஷயங்களை அறிய முடிந்தது. சென்னையில் கேரளத்து மக்கள் நிறைய பேர் இருக்கிறார்கள். பெரும்பாலும் சென்னை தேநீர்க் கடைகளில் சேட்டன்களைக் காண முடியும்.  இதனாலோ என்னவோ ஓணப்பண்டிகை மனதிற்கு நெருக்கமாகவே இருக்கிறது. 

       தமிழர் திருநாளான பொங்கல் திருநாளைப் போல கேரள மக்களால் அறுவடைத் திருநாளாக ஓணப் பண்டிகை 'கொல்ல வர்ஷம்' எனும் மலையாள ஆண்டின் 'சிங்கம்' மாதத்தில் 'ஹஸ்த்தம்' நட்சத்திரத்தில் தொடங்கி 'திருவோணம்' நட்சத்திரம் வரை இருக்கும் 10 நாட்கள் வரை திருவோணப்பண்டிகை கொண்டாடப்படுகிறது. 

திருவோணப் பண்டிகைக்கான காரணங்கள் மகாபலி மன்னனின் வாழ்வைப் படித்து அறிகிறபோது (via-google) சுவாரஸ்யமான புராண காலத்துப் படம்போல விரிகிறது. படித்துப் பாருங்கள். 

திருஓணப் பண்டிகைத் தோரணங்கள்

         திரு ஓணப் பண்டிகை நாளில் கேரள மக்கள் தங்கள் வீட்டு வாயில்களில் அத்தப் பூக்கோலம் இட்டு மையத்தில் குத்துவிளக்கு ஏற்றி மகாபலி மன்னனை வரவேற்கின்றனர். 

கேரளத்துப் பெண்கள் இந்நாளில் மரத்தில் ஊஞ்சல் கட்டி   ஆடி மகிழ்வார்கள். இதைக் காணும் ஆடவர்களின் மனங்களும் ஊஞ்சலாடும். 

ஆடவர்கள் களரி, கயிறு இழுத்தல், படகுப் போட்டி போன்ற விளையாட்டுக்களில் பங்கெடுத்து உள்ளத்தில் உரம் ஏற்றி மகிழ்வர். 

விருந்து

               

           கேரளத்தின் பாரம்பரிய உணவு வகைகளான அவியல், இஞ்சிப்புளி, மாங்காய், கூட்டுக்கறி என நீளும் பட்டியலுடன்  பருப்புடன் நெய்யிட்டு சாம்பாருடன்  தலைவாழையில் பூவன் பழம் வரை இடம்பிடிக்க....

கைகள் வடம்பிடித்து இழுக்க நகரும் தேர் போல அத்தனைப் பட்சணங்களும் இலையிலிருந்து வயிற்றுக்கு நகரும்.

 'பிரதமன்' எனும் பாயசத்தோடு விருந்து நிறை(வடை)யும். 

             எல்லாப் பண்டிகைகளுக்கும் ஒரு காரணம் உண்டு. காரணங்கள் எதுவாகவும் இருந்துவிட்டுப் போகட்டும். பண்டிகைகள் மனதை பண்படுத்துகின்றன. 

மனங்களை ஒன்றிணைக்கின்றன. தன்னலம் மறந்து பிறர் நலம் பேண அறிவுறுத்துகின்றன. 

உள்ளங்கைகளில் அப்பிச் சிவந்த மருதாணி போல எல்லாப் பண்டிகைகளும்  மனம் முழுக்க மகிழ்ச்சியை உடுத்திவிட்டுக் கடக்கின்றன. புத்தாடையின் வாசனை புலன்கள் முழுக்க அப்பிக்கொள்ள அன்றைய மகிழ்ச்சி எல்லா நாட்களும் தொடர்ந்தால் மனம் கடக்கும் ஒவ்வொரு நாளும் திருவிழா தான்!

    

        "எங்கள் வீட்டில் எல்லா நாளும் கார்த்திகை"

                என்ற 'வானத்தைப் போல' திரைப்படப் பாடல் பார்க்கும் போதெல்லாம் கண்களில் ஒளித் திருநாள் ஒளிர்விடும். 

           இருளை அகற்ற ஒரு தீக்குச்சி போதும். மனம் பூக்களாக மாற பண்டிகைகள் போதும். ஒவ்வொரு நாளும் புதிதாகப் பிறக்கலாம். பூக்கலாம்... 

 பறக்கலாம். மனம் ஒரு பறவை... 

                                             Irudhy. A

'SNR' வேர் வழிப் பயணம்-3

Fly...

   Life is a journey. Just travel  ... 

         காற்றால் நிறைந்திருக்கும் உலகைப் போல  நிறைய கதைகளும் உலகைச் சூழ்ந்து உறைந்தே கிடக்கின்றன. 

'தேடுகிறவன் கண்டடைவான்' -          

      'வேதாகமத்தின்' திரு

வசனம்  நினைவிற்கு வருகிறது. தேடலே பயணத்தின் இயக்க சாவி. பயணிக்கிறவனுக்கு  உலகம் பாதையாகிறது. படுத்து உறங்குபவனுக்கு உலகம் உறங்கும் பாய் ஆகிறது. பயணிக்கலாம். 

பயணங்களே கதைகளை விதைக்கிறது அல்லது பயணங்களே கதைகளாக முளைக்கிறது. 

       Have your Cup of Green tea

                     (  - - - 🍵- - - ) 

Journey Continues...

பயணங்கள் முடிவதில்லை... 

   'SNR' - In 

            (படிகளில் நிற்காதீர்கள்)

              புழுதியில் அமர்ந்து எழுந்தவுடன் சேவல் 'றெக்கைகள்' அசைத்து தன் உடலை  உலுக்கி தூசி தட்டுமே அது போல 'SNR' 'விர்ரூம்... ' என்ற சத்தத்துடன் தூசி கிளப்பி திருப்புவனத்திலிருந்து புறப்படத் தயாரானது. கொஞ்சம் கண் அயர்ந்திருந்த சிலர் சத்தம் கேட்டு கண்விழித்து வேற்றுக்கிரகத்திலிருந்து வந்தமாதிரி சுற்றுமுற்றும் பார்த்துக் கொண்டனர் . ஒருவர் 'ஸப்பாடி...' என்றபடி பெருமூச்சுவிட்டார். 

      'ஸப்பாடி' - பெருமூச்சுக்கான 'Flash Back'... 

       'வெத்தலப்பேட்ட' - யில் பெருமூச்சுவிட்டவரின் அருகில் முதலில் ஒரு சிறுவன் தான் அமர்ந்திருந்தான்.  போறாத காலம் நடத்துனர் சிறுவனை எழுப்பி ஒட்டுநர் பக்கம் இருந்த 'கியர் பானட்டின்' மேல் அமரவைத்துவிட்டு வெற்றிலைப் பாக்கு வைத்து அழைக்காத குறையாக ஒரு தடித்த வியாபாரியை பெருமூச்சுவிட்டவரின் அருகில் அமரவைக்க நம்மவர் 'ஸப்பாடி' மூச்சே விடமுடியாமல் அமர்ந்திருந்தார். தடித்த வியாபாரி இருக்கையை முழுக்க ஆக்கிரமித்திருந்தார். இரு கைகளும் இருக்கையை தாண்டி மரக்கிளை போல விரிந்திருந்தன. 

                 சமயங்களில் பேருந்துப் பயணங்களில் இது நிகழ்வதுண்டு. சென்னைக்கு வந்த புதிதில் நான் சென்னையில் இருந்து மதுரை வரை அப்படி சென்றிருக்கிறேன். ஒரே ஒர் ஆறுதல் 'வண்டி ஒரு பத்து நிமிஷம் நிக்கும்' என்ற குரலை மூன்று முதல் நான்கு முறையாவது கேட்டுவிடலாம். தேநீர்  எனக்குத் தொடர்ந்து பிடிப்பதற்கும் விரும்பிக் குடிப்பதற்கும் இந்த மாதிரியான சம்பவங்கள் காரணமாயின. தடித்த நபரின் அருகில் அமர்ந்து பயணித்த அனுபவம் இருந்தால் இப்பொழுது அசைபோட்டுப் பாருங்கள்.அப்பொழுது  அசையமுடியாது பயணித்த அந்த அனுபவம் இப்பொழுது மனசுக்குள் 'மத்தாப்பூ' கொளுத்தும். பயணங்களின் சுவாரஸ்யமே இது தான். 

மன்னிக்கவும்.... 

திருப்புவனத்திலிருந்து சட்டென சென்னை வந்துவிட்டேன். 

மனம் கொத்தும் பறவை இப்படித்தான் சட்டென வேறெங்கேனும் பழம் நினைவுகள் உண்ணக் கிளம்பிவிடும். 

             -Cut to திருப்புவனம்... 

'SNR' - க்குள் புகுந்த காற்று நிறைய சூட்டோடு மாம்பழ வாசனையையும் நுங்கின் வாசனையையும் கொண்டு வந்து சேர்த்தது.  'மே' மாதம் என்றால் அது  'மா'  மாதம் தான். விதவிதமான மாம்பழங்களைச் சுவைக்கலாம். பத்தும்பத்தாதிற்கு நுங்கும் சேர்ந்துகொள்ளும். சென்னையிலும் நுங்கு சாப்பிட்டிருக்கிறேன். ஆனால் எங்கள் ஊர்களில் (தென் தமிழகத்து சிற்றூர்கள்) 

 உண்ட நுங்கின் சுவை இங்கில்லை. மாம்பழம் சொல்லவே வேண்டாம். கல் வைத்து பழுக்க வைத்த மாம்பழங்கள் வயிற்றை வெள்ளாவி வைத்து வெளுத்துக் கட்டிவிடும். இப்பொழுதெல்லாம் மாம்பழம் சாப்பிடுவதில்லை. 

         திருப்புவனத்தை விட்டு 'SNR' புறப்பட்டது. திருப்புவனம் தந்த திருப்புமுனையில்... பெருமூச்சுவிட்ட 'ஸப்பாடி' ஆசுவாசமாக அமர்ந்து கொண்டார். பயணத்தின் இவ்வளவு நீட்டலுக்கும் ஒரு காரணம் இருக்கிறது. பின்னாளில் நான் வாசிக்க வாய்த்த ஒர் ஆகச்சிறந்த சிறுகதை என் பழைய பயண நினைவுகளை பறவையாக்கி பறக்க வைத்தது. இப்பொழுது அந்தக் கதை உலகிற்குள் பறக்கலாம். 

      'வாம்மா... மின்னல்!  அண்ணே  மாயி அண்ணே வந்திருக்காக! மற்றும் நம் உறவினர் எல்லாம் வந்திருக்காக. வாம்மா. மின்னல்!.. ' 

என்ற நகைச்சுவைக் காட்சியை பெரும்பாலும் எல்லோரும் பார்த்திருக்கலாம். அந்த மின்னல் போல் அல்லாமல் தென்றலாக வந்து மின்னலாக இடம்பெயர்ந்த 

ஒர் உன்னத உயிரின் பயணம் சார்ந்த கதை அது.

கதையின் தலைப்பு 

           ' மின்னல்'

எழுதியவர் கரிசல்காட்டுக் கதாநாயகன். எழுத்துக்களை நேசிப்பவர்களின் சுவாசக் கூட்டுக்குள் வெள்ளந்தி மனிதர்களின் கதைகளோடு ஒரு பறவையாகப்  பறந்து வந்தவர். அமரர் திரு. கி. ராஜநாராயணன் அவர்கள்.  

விருதுகளின் விழுதுகளில் ஊஞ்சல் ஆடியவர். வாசிப்பவர்களின் மனசுக்குள் ஊஞ்சல் கட்டியவர். 

இடைச்செவலில் பிறந்த எழுத்துச் சேவல். இந்தச் சேவல் கூவி விடிந்தன கரிசல்காட்டுக் கதைகள்.இவரது எழுத்துக்கள் எப்பொழுதும் மனத் திண்ணையில் அமர்ந்து கதை சொல்லியபடியே இருக்கும். 

 இனி 

கதைக்குள் பயணிக்கலாம்... 

     'வண்டி ஒரு பத்து நிமிஷம் நிக்கும்.

அதுக்குள்ள விருப்பமுள்ளவங்க' 'மின்னல்' கதைய படிச்சிட்டு வாங்க. 

          Via 

        Google.

' கி. ராஜநாராயணனின் மின்னல்' என்று வலையிட்டுப் படியுங்கள். 

குறிப்பு

வலையிடுவது நீங்களே. வலைப்

 பதிவில் கதை படித்துவிட்டு எழுத்தாளுமையின் வலைக்குள் விழப் போவதும் நீங்களே! விழுந்து எழுங்கள்.... 

'முடியாதவங்க அப்படியே சூடா ஒரு தேநீர் குடிச்சிட்டு ரெடியா இருங்க. அந்தக் கதைய நானே அடுத்த பதிவுல சொல்றேன்'. 

' மின்னல்' - Trailor 

Cut 1

"உஸ்...  அப்பப்பப்பா" 

"என்ன புழுக்கம். என்ன வேக்காடு!" 

"இந்த பஸ் இப்போதைக்கு நகராது." 

"இந்தப் பிரயாணம் ஜன்மத்துக்கும் போதும்". 

Cut 2

  ' பேருந்தில் மொத்தம் நாற்பத்தைந்து பிரயாணிகள். நாற்பத்து இரண்டு ஆண்கள். மூன்று கிழவிகள்'... 

                கதையின் சுவாரஸ்யம் புரிந்திருக்கும். படித்துவிடுங்கள். 

மனங்களைப் படிக்கும் கதை தொடரும். 

மனம் கொத்தும் பறவை பறக்கும்... 

  

  Irudhy.a 

  

சுதந்திர வெளி...

.                       அகவை- 75    

               இனிய சுதந்திர தின 

                  நல் வாழ்த்துக்கள்... 

இரவில் பெற்றோம்...

இரவலாகவோ 

இரந்தோ பெறவில்லை. 

தியாகச் செம்மல்கள் 

இன்னுயிர் துறக்கப் பெற்றோம்!

தியாகச் சுடர்களின் ஒளியில்

இருள் நீங்கி விடிந்தது... 

இந்திய தேசத்தின் சுதந்திரம்!

தியாகச் செம்மல்களின் சிவந்த பிடிக் கரங்களால் நெய்ததே... 

இந்திய தேசத்தின் 

மூவர்ணக் கொடி!

செம்மை (தியாகம்)

வெண்மை (தூய்மை) 

பசுமையின்

அடையாளங்களோடு

 பட்டொளி வீசிப்பறக்கும்

மூவர்ணங்களுக்குப் பின்னால் ஒளி(ர்)ந்து கிடக்கும் தியாகச்செம்மல்களின்

 சிவந்த குருதியின் ஈரம் 

 காய்ந்து மண்ணில் சாயாதபடி 

நம் விரல்களை வேர்களாக்கி... இந்திய தேசத்தின் கொடி மரத்தை  இறுகப் பிடிப்போம். 

அடைந்த  சுதந்திரம் காற்றோடு பறந்துவிடாமல் சுதந்திரக் கொடி  

 பட்டொளி வீசிப் பறக்க 

சுதந்திரக் காற்றை உயிர்க்காற்றாகச் சுவாசிப்போம்... 

இன்னலுற்று

அந்நியர்களிடமிருந்து அடைந்த சுதந்திரம் இன்றும் அநேகர் அடைந்ததாகத் தெரியவில்லை. தேசத்தின் ஏதேனும் மையங்களில் தங்களின் சுதந்திரம் விரிய விரல்கள் மடக்கி கோஷமிட்டுக்கொண்டே இருக்கிறார்கள்... 

 நம் தேசத்தின் தலைநகர வீதிகளில் தங்களின் 

தலைவிதி மாற பசுமைக் காவலர்கள் (வேளாண் மக்கள்) விடியாத தங்கள் இரவின் விடியலுக்காய் காத்திருக்கிறார்கள். காலம் கனியுமா? 

கனியட்டும்... 

சுதந்திர வெளிகளில் இயந்திரமாக இயங்கிய வாழ்வை... 

காலம் 'கொரோனா' எனும்  இறுகிய தாழ்ப்பாள் கொண்டு மூடியது. எண்ணற்ற மருத்துவர்கள், செவிலியர்கள், முன் களப் பணியாளர்கள் 'கொரோனா' யுத்தத்தில் முன் நிற்க தற்சமயம் கண்களை மட்டும் திறந்து கொண்டு 'கொரோனா' கண்ணிகளில் சிக்கிவிடாமல் பயணிக்கிறோம். 

இடம், பொருள், ஏவல் அறிந்து பயணிப்போம். 

ஏற்ற காலம் வரும். எல்லாம் கடந்து போகும். 

விடியாத இரவு என்பது  இறைவன் படைப்பில் இல்லை. படைத்த அனைத்திலும் இறைவன் நல்லவற்றையே கண்டார். 

நல்லன கண்டடைவதே சுதந்திர வெளியின் விடியல்... 

           

        நாளைய குறித்த கவலை பறவைகளுக்கு இல்லை. 

வானமே பறவைகளின் எல்லை! 

மனப்பறவை 

சுதந்திர வெளியில் 

சிறகு விரிக்கட்டும். பறக்கட்டும்... 

               இனிய சுதந்திர தின                                   நல்வாழ்த்துக்கள்.... 

       

                          Irudhy. A

'SNR' வேர் வழிப் பயணம் 2

Fly...

'SNR' - In   ( படிகளில் நிற்காதீர்)

            'கரம், சிரம், புறம் நீட்டாதீர்கள்'.

             கண்கள் பேருந்தின் சன்னல் மேல் எழுதியிருந்த எழுத்துக்கள் மேல் நிற்க ' போலாம். ரெய்ட்' - என்ற நடத்துனரின் குரலுக்குக் கட்டுப்பட்ட 'SNR' கண்களை உருட்டிக் கொண்டு ஒரு வழியாக 'மிக்கேல் பட்டணம்' வழிகள் நோக்கிப் புறப்பட்டது.

              S-sensible 

                   N- Nativity

                       R- Remember 

          என் சிறுபிராய 'SNR' பேருந்துப் பயணங்கள் இன்றும் என் நினைவில் கல் விழுந்த குளம் போல ஏதேதோ நினைவுகளோடு மனசுக்குள் வட்டமிட்டபடி வளையவருகின்றன. 

காரணம் 'SNR' - மனிதர்களை தன் சாளரங்களுக்குள் அடைத்துக்கொண்டு மனங்களைப் பால்வெளியில் பறக்க வைத்தது. அந்தப் பயணங்கள் எல்லாம்  ஒரு புஷ்பக விமானத்தில் பயணிப்பது போலத்தான் இருந்தன. விமானத்தில் பயணிக்கையில் மனம் கீழேயே வட்டமடிக்கும். 

'SNR'-ல் பயணிக்கையில் மனம் மேல்நோக்கிப் பறக்கும்.  

மிக்கேல்பட்டண மனங்களை சுமந்து பறக்கும் பறவைகளாக  எனக்குத் தெரிந்து  அன்று இரண்டு பேருந்துகள் மதுரையிலிருந்து பறந்தன. 

             ஒன்று 'SNR'. 

மற்றொன்று 'ராம கிருஷ்ணா'. 

         இரு இரும்புப் பறவைகளையும் மறக்கமுடியாது. அன்று, பறந்த தருணங்கள் தந்த நினைவுகள் இன்றும் நெஞ்சக்கூட்டுக்குள் சிறைப்பட்டுக் கிடக்கின்றன. 

எனக்கு 'SNR', 'ராம கிருஷ்ணா'... 

உங்களுக்கு?.... 

    இதம் தந்த நெருக்கமான இரும்புப் பறவைகள் உங்களின் மனக் கூட்டுக்குள்ளும் சிறைப்பட்டுக் கிடக்கலாம். பேருந்து! இரயில்! விமானம்! எதுவாக வேண்டுமானாலும் இருந்துவிட்டுப் போகட்டும். இப்பதிவைக் கடந்து முடித்ததும் நீங்களும் மனக்கூட்டைத் திறக்கலாம். நினைவுப் பறவைகள் பறக்கலாம். பழம் நினைவுகள் உண்ணலாம். 

          பண்டிகை நாள் தரும் மகிழ்ச்சியை விட அந்த நாளுக்காக நாம் தயாராகிற தருணங்கள் தான் எப்பொழுதும் நம் மனதிற்கு மிக நெருக்கமாக இருக்கும். மறக்கமுடியாத அனுபவங்களைக் கொடுக்கும். எதற்காக இதைச் சொல்கிறேன் என்றால் மிக்கேல் பட்டணப் பயணமும் அப்படித்தான்.எனக்குத் தெரிந்து அன்றைய சாலை வசதிகளின் விதிப்படி  மிக்கேல்பட்டணப்

பயணத்திற்கு குறைந்தது 2மணி நேரமாவது ஆகும். (Conditions apply) அப்படி இருக்கையில் நானும், உங்களை அவ்வளவு சீக்கிரம் மிக்கேல் பட்டணத்தில் இறக்கி விட்டுவிடமாட்டேன். அதற்கு முன் பயணநேரத்தில் நிறைய பேசலாம். 

     "வாங்க. பழகலாம்" - என்று திரு. சாலமன் பாப்பையா சிவாஜி திரைப்படத்தில் சொல்லுவாரே அப்படித் தான் நானும் சொல்கிறேன். 

        'வாங்க... பறக்கலாம்...'- பழம் நினைவுகள் உண்ணலாம். 

முன்னோட்டம்

மிக்கேல்பட்டணம் இறங்கும் முன் ஊரைப் பற்றிய சில தகவல்களை சொல்கிறேன். 

 மிக்கேல்பட்டணம் ஒன்றும் ஊட்டியோ! கொடைக்கானலோ! அல்ல. 

வெயிலோடு விளையாடி... வெயிலோடு உறவாடும் கிராமம். 

பெரும்பாலும் ஓட்டு வீடுகள் தான் அப்பொழுது இருந்தன. 

இன்று காசு கொடுத்து 'wifi' இணைப்பு வைக்கிறோம். அன்று காசில்லா 'wifi' இணைப்பு பெரும்பாலான வீடுகளில் இருந்தது. அது என்ன 'wifi'? என்பதை பின்னர் சொல்கிறேன். அநேக வீடுகளில் மரம் இருந்தது. முள்ளு முருங்கை தான். வீட்டிற்கு முன் பந்தலிட்டு சுரை, பூசணியெல்லாம் காய்த்துக் கிடக்கும். 

அதிதூதர் 'மிக்கேல்' தேவாலயம் ஊரின் நடுத் தெருவில் உண்டு. நினைத்தால் இன்றும் ஆலயமணிச்சத்தம் என் காதுகளில் ஒலிக்கும். 

அப்புறம் ஒரு பாஸ்கா மேடை(இயேசுவின் வாழ்க்கை வரலாற்றை நாடகமாக இங்கிருந்த மக்கள் இம் மேடையில் தான் நிகழ்த்தியிருக்கிறார்கள். நான் கண்டதில்லை. என் தாத்தா தான் மாதா வேஷம் கட்டுவாராம். அவர் ஓர் ஆசிரியர்.நன்றாகப் பாட்டுக் கட்டுவார்)

 எனக்கு மிகவும் பிடித்த 'சந்தியா மாடம்'. அப்பொழுது தண்ணீர் கட்டிக்கிடந்த அழகான குளம். இங்கு கதைக்க நிறைய உண்டு. பிறகு, 

ஊருக்கு வெளியே உயிர்நீத்தாரின்

 கல்லறைத்தோட்டம் இருக்கும். 

 கருவேல மரங்கள். பனைமரங்கள்,கரும்புக் காடுகள் நிறைய உண்டு. 

தாமரை பூத்துக்கிடக்கும் ஓர் ஊரணி. 

வெயில் ஏறி விளையாடும் அழகான தெருக்கள். இன்னும் நிறைய உண்டு. ஊர் சுற்றலாம். 

            பயணம் என்றாலே மிக்கேல் பட்டணத்து வம்சாவழிகள் இன்றும் கட்டுச்சோறாக எலுமிச்சை சாதம் கிளறிவிடுவார்கள். தொட்டுக்கொள்ள 'கொத்சு' தயாராகும். இப்பட்சணம் குளிரூட்டப்பட்ட பெட்டியில் வைக்காமலே ஒரு நாள் வரை கெடாமல் இருக்கும்.  தற்சமயம் நீங்கள் செய்து ஒரு நாளுக்குள் கெட்டுப் போனால் அதற்கு கம்பெனி பொறுப்பல்ல. 

' கொத்சு' செய்முறை

              உருளைக்கிழங்கு. (தேவையான அளவு) தக்காளி நறுக்கியது(தேவையான அளவு). கம்மாக்கத்தரிக்காய்(இப்பொழுது கன்மாய்கள் இல்லை. அந்தக் கத்தரிக்காய்களும் இல்லை). ஏதோ கிடைத்த கத்தரிக்காய் என்று வாங்கிக்கொள்ளுங்கள். அப்புறம்

சிறிது சிறிதாக நறுக்கிய வெண்டைக்காய் (ஆங்கிலத்தில் 'ladies finger' என்பார்கள். எனக்குத் தெரிந்து என் அப்பா தான் அதை நறுக்கியிருக்கிறார். உங்கள் வீட்டில்? முடிவு சாதகமாக இருக்கட்டும்) பிறகு இயக்குனர் திரு. பாக்யராஜ் அவர்களின் 'favourite' முருங்கைக்காய். குட்டி குட்டியாக நறுக்கியது. அப்புறம் தேவைக்கேற்ப உப்பு, புளி, காரம் சேர்த்து வதக்கி தாளிக்க வேண்டியது தான். 'கொத்சு' ரெடி. 

செய்து சாப்பிட்டுச் சொல்லுங்கள். All Rights reserved by Michael patinam people. உங்களில் யாருக்கேனும் இந்தக் 'கொத்சு' முன்னமே தெரிந்திருந்தால் copy rights உரிமை உங்களுக்கும் உண்டு. 

 'SNR'- In (படிகளில் நிற்காதீர்)

      'யாருப்பா பஸ்சுக்குள்ள கொண்டு வந்து எலுமிச்ச மூட்டைய வச்சது. அதென்ன மூட்டைம்மா?' 

      'கண்டக்டர் தம்பி... 

அதுல கொஞ்சமா உருளைக்கிழங்கும்,பக்கத்துப் பையில வெண்டியும் இருக்கு. 

அவ்வளவு தான் என்னுது. சார்சு போட்றாதீக. மேல கெடக்குற கத்திரிக்கா மூட்டைக்கு மட்டும் காசக் குடுத்தற்றேன்' 

                'SNR' பல்வேறு திருப்பங்கள் கடந்து திருப்புவனம் வந்து ஆசுவாசமானது. 

ஆசுவாசப்படுத்திக் கொள்ளுங்கள். அடுத்து ஒர் அருமையான கதையோடு பயணத்தை தொடரலாம். வரவிருக்கும் கதைக்கும் நம் பயணத்திற்கும் ஒரு தொடர்பு உண்டு.

சொல்லப் போகும் கதைக்குச்    சொந்தக்காரர் யார்? என்பது 'சஸ்பென்ஸ்'... 

 'SNR' பயணம் தொடரும்.... 

பயணங்களே நம்மை உயிர்ப்புடன் வைத்திருக்கின்றன. 

பயணிக்கலாம்.

 "அகச்சிறை அறுக்கலாம். புறம் சிறகு விரிக்கலாம்" ... 

பறக்கலாம். 

"மனம் ஒரு பறவை தானே! "*

                          

   irudhy. a

   

   

  

விரிந்த புத்தகம்... மனம்... சிறகு!

Fly...

Tea break accelerate  mind and restarts everything after tea... 

தேநீர் இடைவேளை என்பது அடுத்த செயலுக்கான தொடக்கம். 

'Tea Break' brakes frustrations...

Open books looks like a bird!

திறந்த புத்தகம் சிறகு விரித்த பறவையாகும்!...

Habit of reading mustbe a part of  our life... 

 கடந்த பதிவு அளவில் சற்று நீண்டுவிட்டதோ? என்று தோன்றியது. அதனாலேயே தொடர்ந்து 'SNR' பயணத்தை தொடங்கிவிடாமல் கொஞ்சம் 'brake' போடலாம் என்று   தோன்றியது. வண்டி 'வெத்தலப் பேட்டயில்' புறப்பட்டதோடு பதிவை நிறுத்தினேன். அதற்கான காரணத்தைச் சொல்ல வேண்டும். என் பதிவுகளைத் தொடர்ந்து கண்ணுற்று எனக்கு உற்சாகம் கொடுக்கும் உங்களை எந்த அளவிலும் சோர்வடைய வைத்துவிடக் கூடாது என்பதில் கவனத்தோடு இருக்கிறேன். இருப்பேன். என் பதிவைக் கண்ணுறும் பொழுது உங்களின் அற்புதமான நேரத்தை கொடுக்கிறீர்கள். நீங்கள் தரும் ஒவ்வொரு நொடிகளையும் விதைப்பவனின் விதைமணி போல மனக்கூட்டுக்குள் பத்திரப்படுத்துகிறேன்.   

காட்சிப்பதிவுகள் நம்மை 'ஆக்டபஸ்' உயிரினம் போல தன் அநேகக் கரங்களால் வளைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. இச்சூழலில் வாசிப்பு என்பது அரிதாகிவிட்டது. என்னையும் சேர்த்துதான் சொல்கிறேன். 

'வீட்டுக்கு ஒரு மரம் வளர்ப்போம்' - என்பது போல... 

ஒவ்வொருவரும் ஒரு 'YouTube channel' வைத்திருக்கிறார்கள். ஏராளமாக 'பகிர்' என்ற வேண்டுகோளோடு குறும்பதிவுகள் வந்த வண்ணம் உள்ளன.வீட்டுக் 'காலிங்பெல்' அழுத்துவதுபோல  நானும் பார்த்துவிட்டு மணிப்பொத்தானை அழுத்திவிடுவேன். யாரையும் புண்படுத்தும் எண்ணம் நிச்சயமாக எனக்கு இல்லை. நிதர்சனம் இது. நீங்களும் இந்த அனுபவத்தைக் கடந்திருக்கலாம். 'கெட்டதிலும் நல்லது'-என்பது போல ஆறுதலாக நல்ல பதிவுகளைத் தருகிற 

ந(ண்)பர்களும் இருக்கிறார்கள். மறுக்கமுடியாது. நானும் விரைவில் 'காலிங்பெல்' மாட்டலாம் என்றிருக்கிறேன். மணிப்பொத்தானை மறவாமல் அழுத்தி விடுங்கள். நானும் உங்களில் ஒருவன் தானே...

சரி எழுத்துக்களத்திற்கு வந்து விடுகிறேன். 

 முட்களுக்கு மத்தியில் இருந்தாலும் ரோஜாவை ரசிப்பது போல ரசனையோடுதான் எதனையும் அணுகவேண்டியிருக்கிறது. அதனால் எழுத்துக்கள் மிகுந்துவிடாமல் எழுத எத்தனிக்கிறேன். 

' மணிரத்னம் படம் மாதிரி சுருக்குனு எழுதுப்பா'-என்று யாரேனும் சொல்லிவிட்டால் குழந்தைபோல தரையில் கைகாலை அசைத்து அழவேண்டியதாகிவிடும். அப்படி என்னை நான் நினைத்துப் பார்ப்பேன். 'செம காமெடியாக' இருக்கும். 'இவ்வளவும் பேசிப்புட்டு 

 இந்தப் பதிவ இப்புடி நீட்டுனா எப்புடி. சரியில்லையே'- என்று யாரேனும் எண்ணலாம். தவறில்லை.

       எழுத்துலகின் விடியல் அழகானது. இதை நீங்கள் அறிவீர்கள். அதனாலேயே என்னைப் போன்ற கற்றுக்குட்டியின் 'குட்டி ஸ்டோரிகளையும்' வாசித்து உற்சாகம் அளிக்கிறீர்கள். உங்கள் அனைவரையும் மதிக்கிறேன். இந்தப்பதிவின் முடிவாக ஒன்றைச் சொல்லிவிடுகிறேன். அப்பொழுது தான் என் அடுத்தபதிவிற்கு நல்ல தொடக்கத்தைக் கொடுக்கும். 

ஓடும் அல்லது நிற்கும் ஒரு படப்பதிவு அதைக் கண்ணுறும் நம் மனதிற்குள் எந்தக் கற்பனைகளையும் ஓடவிடாது. உதாரணமாக ராஜா கதை எடுப்பவர் ராஜாவை ஒப்பனையோடு அங்க அசைவுகளோடு படம் பிடித்து நம் கண்முன் காண்பித்துவிடுகிறார். இதில் என் கற்பனைக்கு இடமில்லை. ஆனால் 'ஒரு ஊர்ல ஒரு ராஜா இருந்தாரு' என்ற எழுத்துக்களை வாசிக்கும் போது என் மனதில் ஒரு ராஜா உடைவாளோடு குதிரையில் இருப்பார். இன்னொருவர் மனதில் அந்த ராஜா சிம்மாசனத்தில் அழகுப்பதுமைகள் மயில்தோகை விசிற அமர்க்களமாக அமர்ந்திருப்பார். இப்படி ஒவ்வொருவர் மனதிலும் ஒரு ராஜா உருவாகி பட்டையைக் கிளப்புவார். அதுதான் எழுத்துக்களின் வலிமை. வாசிப்புலகின் உன்னதம்.எழுத்துக்களை வாசிக்கலாம். எழுத்துலகில் வசிக்கலாம். புத்துணர்ச்சி பெற எழுத்துலகில் சுத்தமான (ஆக்ஸிஜன்) உயிர்க்காற்று உண்டு. என் எழுத்துக்களையே விரும்புகிற நீங்கள் எழுத்துலக ஜாம்பவான்களின் எழுத்துக்களை வாசித்துப் பாருங்கள்.எல்லைகளற்ற கற்பனை வெளிகளில் மனப்பறவை சிறகு விரிக்கும். உங்களில்  நிறைய பேருக்கு வாசிப்புப் பழக்கம் இருக்கலாம். வாழ்த்துக்கள்...

குறிப்பு

விருந்து இலையில் வைக்கும் ஊறுகாய் போல  என் எழுத்துக்களுக்கு தேவையான இடங்களில் புகைப்படங்களை பயன்படுத்துகிறேன்.முடிந்த வரை நானே கிறுக்குகிறேன். சிறகின் அழகே அதன் சிரத்தை தானே! அதனால் சிரம் எடுக்கிறேன். மற்றபடி உங்கள் கற்பனைக்கு சிறகாக என் எழுத்துக்கள் இருக்கும்படி பார்த்துக் கொள்கிறேன். 

அடுத்து விரைவில் மிக்கேல் பட்டணம் பறக்கலாம். 

மனம்  பறவையாகும்! 

பறக்கும்...  

                      irudhy.a

        

'SNR' வேர் வழிப் பயணம் பயணம்- 1

Fly...

            T---Tradition...

                E------Emotion...

                    A------ Adiction...

                        LL is Well...

Thanks to All  for Being with me... 

        நிழலாகத் தொடரும் தேநீரை, பருகும் பானமாக மட்டும் நான் எண்ணுவதில்லை. தேநீர் ஒரு குறியீடு. இக் குறியீட்டுக்குள் கூடு கட்டும் ஊர்க்குருவி நான். என்னைப் போல் பலர் இருக்கலாம்.  சந்திப்புகளின் கூடாரம் தேநீர். சந்திப்புகள் மாறிக்கொண்டே இருக்கலாம். ஆனால், தேநீர் எப்பொழுதும் நீளும் வானில் தொடர்ந்து வரும் நிலாப் போல உலா வந்துகொண்டே இருக்கும். ஒவ்வொரு உலாவிலும் ஒரு திருவிழாவின் குதூகலம் இருக்கும். தேநீர்  பானம் மட்டுமல்ல. உணர்வு, கலாச்சாரம், நாகரீகம் எல்லாம் கொண்டது. பிறநாட்டுத் தலைவர்கள், முக்கியப் பிரமுகர்களின் சந்திப்புகள் எல்லாம் பெரும்பாலும் தேநீர் விருந்திலிருந்து தான் தொடங்குகிறது. 

          Tea - Good starter like 

                               sachin Tendulkar ... 

          Tea - successful finisher like                                              M. S. Dhoni... 

           'சரி சரி...  இப்பொழுது தேநீர் கதை எப்படி தொடங்கப் போகிறது? அதைச் சொன்னால் நல்லது...' என்கிற குரல் என் காதுகளில் விழுகிறது. என்ன சொல்லலாம் என யோசிக்கையில் தேநீர் குறித்த கதைகள் (கதையான நிஜம்) ஒரே நேர்கோட்டில் இல்லாமல் முன் பின் மாறி மாறி நகரவைக்கும் படத் தொகுப்பு போல மனம் முன்னும் பின்னும் மாறி மாறிப் பறக்கிறது. இப்பொழுது என் மனம் சிறுபிராயத்துக்குள் பயணிக்கிறது. அன்று நான் அறிந்த தேநீர் சுவை தான் இப் பயணத்தின் நினைவுச் சிறகை விரிக்க காரணமாகவும் அமைகிறது. மனதின் வேகம் மணிக்கு இத்தனை கிலோமீட்டர்! என்று எவராலும் வரையறுக்க முடியாது.

பழம் நினைவுகள் உண்ணும்... 

             மனப்பறவை

1980-களின் மையத்தில் இருக்கிறது. 

அது ஒரு பொற்காலம்!... 

(GOLDEN DAYS)

இடம்-மதுரை 

மே மாதம்

                    - "வெத்தலப் பேட்ட"... 

             வெயில் சூடேறி ஜனநெருக்கடி மிகுந்திருந்த பகற்பொழுது. நேரம் காலை 

9 லிருந்து 10.30 க்குள் இருக்கலாம். நான் எனது அண்ணனுடனும், தம்பியுடனும் 'SNR' பேருந்துக்குள் அமர்ந்திருக்கிறேன்.

          மேமாதம் பிறந்துவிட்டால் வெயிலோடு விளையாடி... வெயிலோடு உறவாடிக் களிக்க சொந்த ஊர் கிளம்பி விடுவோம். இன்றைய தலைமுறைகளுக்கு?....    ' கொஞ்சம் கஷ்டம். அதுக்கெல்லாம் வாய்ப்பில்ல ராஜா'- என்கிற குரல் ஓங்கி ஒலிக்கிறது. கொரோனா காலத்தில் சிறு பிள்ளைகளின் உலகம் கைகளுக்குள் அடங்கும் கைப்பேசியில் தான் விடிகிறது. முடிகிறது. இதில் 'online class'  வேறு. என் மகனுடன் சமீப காலமாக நான் அமர்கிறேன். ஒன்றும் புரிவதில்லை. மகன் திட்டுவான். அம்மா correct - ஆ சொல்லுவாங்க. உங்களுக்கு ஒண்ணும் தெரியல'-என்கிறான். உண்மை தான். 

சரி தெரிந்து கொள்ளலாம் என்று அவன் எதிரில் இருந்தபடி கைப்பேசியின்   

'லென்சுக்குள்' வந்து விடாமல்   கைப்பேசியின் எல்லைக்கு வெளியே இருந்தபடி கிணற்றுக்குள் இருக்கும் சிங்கத்தை பார்த்த கதையாக எட்டிப்பார்ப்பேன். இன்றைய குழந்தைகளுக்கு

'ONLINE CLASS' எடுக்கும் ஆசிரியப் பெருமக்கள் உண்மையில் சிங்கங்கள் தான்.  என் பள்ளிப்பருவத்தில் நான்' OUT OF CLASS'-ல் தான் இருப்பேன். நான்  ஒரு Out Standing Student- ஆக்கும். வைகைப்புயல் வடிவேலுவின் 'முடியல' டயலாக் தான் ஞாபகத்திற்கு வருகிறது.                         பேருந்துக்குள் ஏறியதை மறந்து  ஏதேதோ பேசிக்கொண்டிருக்கிறேன். என் இருக்கைக்குப் பின் கோழிச்சத்தம். எட்டிப் பார்த்தால் கால்கள் கட்டப்பட்ட நாட்டுக்கோழிகள் இருக்கையில் இருந்தன. அப்பொழுது கறிக்கோழிகள் (பிராய்லர்) கிடையாது. நாட்டுக்கோழிகள்  வீடுகளில் கறிக்காகவும் முட்டைக்காகவும் வளர்க்கப்பட்டன. கோழிவாங்கி வந்தவுடன்  காலில் கயிறு கட்டி இரண்டு நாட்கள் வாசலில் தான் அதன் எல்லா சகவாசமும் இருக்கும்படி பார்த்துக் கொள்வார்கள். 'ஏரியா' சேவல்கள் 'யாரது? புதிய வரவோ!' என்பது போல் பார்த்துவிட்டு கொண்டைத்தலையை   ஆட்டிக்கொண்டே போவார்கள். (படவா ராஸ்கல்ஸ்...) மூன்றாம் நாள் கால்கட்டு விடுவிக்கப்படும். மாயமிட்டது போல வீட்டைச்  சரியாக அடையாளம் கண்டுகொண்டு கோழி தானாக வந்து விடும். சில சமயம் வெளிக் கிளம்பிய கோழியார் பொழுது சாய்ந்தும் வீடு வராமல் இருந்தால் நாம் தான் கோழியாரின் தோழர்களிடமிருந்து பிரித்து நம் கைகளை அணை கட்டியபடி கோழி 'Rhymes' (பக்... பக்... பக்) பாடியபடி அழைத்துவர வேண்டியிருக்கும். எனக்கு இந்த அனுபவங்கள் ஏராளம் உண்டு. அது ஒரு கனாக் காலம். 

                  ' SNR'  புறப்படத் தயாரானது. எனக்குப் பின் இருந்த கோழிகள் 'owner' - க்கு இடம் கொடுத்துவிட்டு மஞ்சப் பைகளுக்குள் அடங்கின. பேருந்துக்குள் அரை டிக்கெட், முழு டிக்கெட் பேரங்கள் நடந்துமுடிய பேருந்துக்குள் நடக்க முடியாதபடி கூட்டம் முண்டியடிக்கும். நடத்துனர் ஜன்னல் வழியே தலையை நீட்டி எதிரில் பிளாட்பாரக் கடையில் தேநீர் உறிஞ்சிக் கொண்டிருந்த பேருந்து ஓட்டுனரை கைதட்டி சமிக்ஞை காட்ட ஓட்டுனர் அங்கிருந்தபடியே கையால் பேருந்தின் மேல் பாகத்தை சுட்டிக் காட்டினார். 

       'எவ்வளவு நேரம்பா சரக்க ஏத்துவீங்க.' - என்று கத்தியபடி நடத்துனர் கீழிறங்க பேருந்தின் மேலே ஒரு பண்டக சாலையே ஏறி இருக்கும். பல்வேறு களேபரங்களுக்கு இடையில் 'SNR' விழிகளை உருட்டி ஒர் இரைச்சலோடு 'Titanic ' கப்பல் போன்று ஆரவாரத்தோடு புறப்பட்டது. என்னோடு நீங்களும் பயணத்தில் இணைந்து கொள்ளுங்கள். முழு டிக்கெட் தான். சில்லறை இருக்கட்டும். நம்மிடம் சில்லறை இல்லாவிடில் நடத்துனரிடம்  சில்லறை கிடைப்பது நமக்கு குதிரைக் கொம்பாகிவிடும். 'அப்பறம் தர்றேன்' என்பார். எப்பொழுது தருவார் என்று கணிக்க முடியாது. சில்லறை வாங்கும் வரை நம் பயணத்தை ரசிக்கமுடியாது. அவரையே பார்த்தபடி வரவேண்டியதாகிவிடும். சில்லறை ரொம்ப  முக்கியம். 

                     'SNR' எந்த ஊருக்குப் போகிறது?எவ்வளவு நேரம் பயணம்? என்ற எந்த விவரமும் சொல்லாமல் அழைத்தால் எப்படி? என்று கேட்பது எனக்குப் புரிகிறது.சொல்கிறேன். 

                      ஒரு முக்கியமான விஷயம்.  முகக் கவசம் தேவையில்லை.  முகக்கவசம் துறந்து நம் வசம் இருக்கும் மனதால் பயணிக்கலாம். மனதிற்கு ஏது கவசம்! அகம் எனும் கூடு விட்டு புறத்தே சிறகு விரிக்கலாம். பறக்கலாம்... 

செல்லும் இடம் 

                         மிக்கேல் பட்டணம்.... 

வழித்தடங்கள்- 

       திருப்புவனம், திருப்பாச்சேத்தி,  பச்சேரி. 

                  வண்டி பத்து நிமிடம்               கண்டிப்பாக நிற்கும். 

தேநீர் நிறுத்தம் நிச்சயம் உண்டு. 

                பயணம் தொடரும்.... 

மனம்கொத்திப் பறவை  மனம்கொத்தும்! 

பழம் நினைவுகள் உண்ணும்.                                    பறக்கும்...

                                     

                                              irudhy a. 

                

 

 

தேநீர் அனுபவங்கள். பகுதி3

 Tea shops - like local News channels!

Hot News served with our cup of  tea...

Low rate. Experience are great!

                    - Conditions apply...

'TEA' Stories... 

  'கோயில் இல்லா ஊரில் குடி இருக்க வேண்டாம்"- என்கிற பதம்  நாம் அறிந்தது.' தேநீர்க்கடை இல்லா தெருவே இருக்க வேண்டாம்'-என்பது என் போன்ற தேநீர் விரும்பிகளின் விண்ணப்பம். ஆனால் பெரும்பாலும் வீதிக்கு ஒன்றாக ஒரு தேநீர்க் கடையேனும் இருக்கும். காரணம் அதிக முதலீடுகள் தேவை இல்லை. சிறுக ஆரம்பித்து பெருக்கிக் கொள்ளலாம். 

"Slow and steady wins the race" - என்பது போல செயலாற்றலாம். (முதலீடுகள் மட்டும் குறைவு. இரண்டு சக்கர வண்டியையோ, நான்கு சக்கர வண்டியையோ எளிதில் தேநீர்க் கடையாக மாற்றிவிடலாம். மற்றபடி உழைப்பு கடினமாகத்தான் இருக்கும்).

கொரோனா காலத்தில் ஆட்டோக்களும், தள்ளுவண்டிகளும் மளிகைக் கடைகளாக மாறிய விநோதங்களையும் நாம் கண்டிருப்போம்.  கொரோனா அலையில் அலையோடு போக நாம் என்ன செத்த மீன்களா? உயிருள்ள மீன்களாக எதிர்நீச்சல் இடக் கற்றுக் கொண்டோம். எல்லாம் கடந்து போகும். கிமு & கிபி மாதிரி இனி வரும் காலம் கொரோனாவுக்கு முன் & கொரோனாவுக்குப் பின் என்று பகுக்கப்படுமோ என்னவோ? தெரியவில்லை. 

       தின வருமானத்தை நம்பியிருந்த பல்வேறு தொழில்கள் கொரோனா காலத்தில் அதிகம் பாதிப்புக்கு உள்ளாயின. இவற்றுள் முடி திருத்தும் கடைகளும் தேநீர்க் கடைகளும் அடைக்கப்பட்டது பறவையை கூண்டுக்குள் அடைத்து வைப்பது மாதிரி கொடுமையாக இருந்தது.

              நான் இக்கால கட்டத்தில் முடி திருத்தக் கற்றுக் கொண்டேன்.'ஆலை இல்லா ஊரில் இலுப்பை பூ சர்க்கரை' என்கிற மாதிரி என் மகனுக்கு நானே முடிதிருத்துபவனானேன். எனக்கு நல்ல பயிற்சி. ஆனால் மகன் வாழ்வில் நான் முடி திருத்தியது ஒரு வரலாற்றுப் பிழை. ஒரு முறை மகனுக்கு முடி திருத்தும் போது அவன் காதில் சிறிதாக கோடு போட்டுவிட்டேன். அவன் என்னைப் பார்த்த பார்வையில் ஆடு களவாணி மாதிரி விழித்தேன். 'வீர விளையாட்டுல இதெல்லாம் ஜெகஜம்டா' - என்று சமாளித்தேன்.அவனுக்கு முடி திருத்தும் வைபவம் வீர விளையாட்டு போலத்தான் நடந்து முடியும். நல்ல வேளையாக முடிவெட்டிய சில நாட்களுக்கு என் மனைவி எந்தப்புகைப்படமும் என் மகனை வைத்து எடுக்கவில்லை!எடுத்திருந்தால்??? 'முற்பகல் செய்யின் பிற்பகல் விளையும்' என்கிற பழமொழி என்னைப் பழம் பிழிந்திருக்கும். தப்பித்தேன். 

முடிதிருத்தலை மையமிட்டு நிறைய 'மீம்சுகள்' கொரோனா காலத்தில் உலா வந்தன. அனைத்தும் சிறந்த நகைச்சுவைத் தோரணங்கள்... உங்களில் யாரேனும் நகைச்சுவைத் தோரணங்கள் கட்டியிருக்கலாம். கட்டியவர்களுக்கு' Special tea parcel'. 

ஒரு கோப்பைத் 'தேநீர்' ...

விஞ்சும் நகைச்சுவை! 

       தேநீர்க் கடைகளுக்கு சென்று வருவது எனக்கு இன்பச்சுற்றுலா சென்று வந்த உணர்வை எப்பொழுதும் கொடுக்கும். பத்து ரூபாய்க்கு ஒரு தேநீர் குடித்துவிட்டு 'Add an pack' - போல சூடான செய்திகள், கிசுகிசுக்கள், நையாண்டி நகைச்சுவைகளை அனுபவித்துவிட்டு வரலாம். 'இன்று புதிதாய் பிறந்தேன்' - என்ற மீசைக்கவி பாரதியின் வரிகள் எனக்கு தேநீர் கடைக்கு சென்று திரும்பும் பொழுதெல்லாம்  மனதில் 'Rewind' ஆகும். இதற்கு சிறந்த உதாரணங்களாக நம் திரைப்படங்களில் இடம்பெற்ற தேநீர்க் கடைகளின் நகைச்சுவைக் காட்சிகளைச் சொல்லலாம். 

         காலம் எடுத்துக்கொண்ட சின்னக் கலைவாணர் விவேக் அவர்களுக்கும் , வைகைப்புயல் வடிவேலு அவர்களுக்கும் தேநீர்க் கடைகள் காமெடிகளை அள்ளித் தந்த வானமாகவே இருந்தன. 

 'ஆளே இல்லாத கடையில யாருக்குடா டீ ஆத்துற?' - என்ற சின்னக் கலைவாணரின் நகைச்சுவையும், வைகைப் புயல் வடிவேலு அவர்களின் எண்ணற்ற தேநீர்க் காமெடிகளும் தொடர்ந்து ஏதேனும் இடங்களில் ஏதேனும் ஒரு சூழலில் புகுந்து பாய்ந்து வேர்களின் தாகம் தீர்க்கும் நதி போல நம்மை சந்தோசப்படுத்தி ஓடிக்கொண்டே இருக்கிறது. 

தேநீர் ஒரு வற்றாத ஜீவ நதி... 

              பெரும்பாலும் தேநீர் தரும்  'மாஸ்டர்களின்' உடல்மொழி ரசிக்கத்தக்கதாகவே இருக்கும். காரணம் அவர்களின் நடை, உடை பாவனைகள் அப்படி! 'மாஸ்டர்கள்' தேநீர் தயாரிப்பது பார்க்க அவ்வளவு அழகாக இருக்கும். வரிசை கட்டி நிற்கும் கண்ணாடி'டம்ளர்களில்' சிந்தாமல் சிதறாமல் பால் ஊற்றுவதும், 'டிக்காஷன்' இடுவதும், சர்க்கரையை சரியான அளவில் நிரந்திடுவதும், 'டம்ளரை  ' உயரத் தூக்கி சூடு ஆற்றுவதும் பார்ப்பதற்கு பொம்மலாட்ட மேடை நாடகம் பார்ப்பது போன்று இருக்கும். இதில் சிறப்பு என்ன தெரியுமா? வரிசை கட்டி நிற்கும்        'டம்ளர்கள்' ஒவ்வொன்றும் ஒரு ரகமாக இருக்கும். சர்க்கரை தூக்கலாக, சர்க்கரை கம்மியாக, சர்க்கரையே இல்லாமல், சூடாக, சூடு இல்லாமல் என்று ஒவ்வொன்றும் ஒரு விதத்தில் தயாராகும். தலை சுற்றும். 

கடைக்கு வருபவர்கள் கல்லாவில் இருப்பவரிடம் கல்லாக் கட்டாமல் மாஸ்டரிடம் கலாய்த்து கல்லாக்கட்டுவார்கள். 'மாஸ்டர்கள்' எதையும் கண்டு கொள்ள மாட்டார்கள். புன்முறுவலோடு தான் இருப்பார்கள்.  சில தேநீர்க் கடைகளில் 'மாஸ்டர்கள்' உள்ளுர் 'மார்க்கெட்டிங் அம்பாஸிடர்களாக' செயல்படுவார்கள். ஆனால் இவ்விஷ(ய)ம் அவர்களுக்குத் தெரியாது. ' மாஸ்டர் இந்தாங்க'round neck T-shirts' போட்டுக்கங்க. கூலா இருக்கும். வெக்க தெரியாது'என்று அவர்கள்' 'brand' அச்சிட்ட 'T-Shirts' - ஐ கொடுத்துவிடுவார்கள்.ஆனால் அவைகள் 'T-shirts' அல்ல. கை வைக்காத பனியன்கள். நாள் முழுவதும் நின்றபடி 'T-shirts' அணிந்து 'டீ'  ஆற்றுவார்கள் நம்  'மாஸ்டர்கள்'. 

கொரோனா  காலத்திற்கு முன்... 

இடம்- சென்னை 

நேரம்- அந்திமாலை... 

களம்-  தேநீர்க்கடை

    இரை முடிந்து கூடடையும் பறவைகள் போல வேலை முடிந்து பெரும்பாலானோர் வீடு திரும்பிக் கொண்டிருந்த நேரம்.... 

சாலைகள் வாகனப்போக்குவரத்தால் சிக்கித் திணறிக்கொண்டிருந்தன. வாகனங்கள் ஓடிக்கொண்டிருக்கும்

போது எழுப்பும் ஒலியை விட 'சிக்னலில்' நின்று கொண்டு இருக்கும்போது தான் அதிக ஒலிகள் எழுப்புகின்றன. இங்கு யாருக்கும் நிற்க நேரமில்லை. உண்மையா? பொய்யா? என்று சென்னையில் இருப்பவர்கள் தான் சொல்ல வேண்டும். 

       நான் அங்கிருந்து விடுபட்டு தாய்க்கோழியின் இறக்கைகளுக்குள் புகுந்து கொண்ட கோழிக்குஞ்சு போல ஒரு தேநீர்க் கடைக்குள் புகுந்தேன். 

'மாஸ்டர் ஒரு தரைப்பலகையில் நின்றபடி தேநீர் ஆற்றிக் கொண்டிருந்தார். ஆவி படர்ந்த பால் சட்டி முன்  நின்றபடி' மாஸ்டர்' தேநீர் ஆற்றியது பார்ப்பதற்கு நீராவி எஞ்சினை  இயக்குவது போலத் தெரிந்தது. சூடான தேநீர் என் கைக்கு வந்தது. அப்பொழுது தள்ளுவண்டியை நிறுத்திவிட்டு நிற்காமல் கைப்பேசியில் பேசியபடி ஒருவர் கடைக்குள் வந்தார். பார்ப்பதற்கு நடிகர் 'அல்வா வாசு' மாதிரியே இருந்தார்.கைப்பேசியை கையால் பொத்தியபடி 'மாஸ்டர் நீங்க சாப்டுற மாதிரி ஒரு டீ சுருக்குனு போடுங்க' - என்று சொல்லி விட்டு மீண்டும் கைப்பேசியைக் காதுகளுக்குக் கொடுத்த சில நொடிகளில் அவர் கைக்கு தேநீர் வர வந்தவர் 'மாஸ்டர் டீய டிராயர்ல ஏற்கனவே போட்டு வச்சிருந்தியா!' என்றபடி ஒரு மிடறு உறிஞ்சி விட்டு தரையில் இருந்த காலி தண்ணீர்' கேன்களைப்' பார்த்தபடி' மாஸ்டர் தண்ணிக் கேனெல்லாம் நல்லாப் போகுது போல! வீடுகளுக்குத் தான தண்ணிக்கேன போட்றீங்க?' - என்று கலாய்க்க 'மாஸ்டர்' நிதானமாக புன்முறுத்தபடி'கைப்புள்ள... தண்ணிக்கேனு என்ன வெல தெரியும்ல. மொதல்ல பழைய பாக்கிய கல்லாவுல கட்டு' என்றபடி கண்ணாடி 'டம்ளர்களைக்'கழுவிக் கவிழ்த்தார். கவிழ்த்து வைத்த கண்ணாடிக் குவளைகளிலிருந்து தண்ணீர் சொட்டு சொட்டாக வடிந்து கொண்டிருந்தது. அப்படியே என் பரபரப்பும் மனதை விட்டு வடிந்து ஓடியது. 

           பொதுவாக கலையைக் கற்றுக் தருபவர்களை 'மாஸ்டர்' என்று அழைப்போம். ஆனால் தேநீர் ஆற்றுபவர் எப்படி' மாஸ்டர்' ஆனார்? என்ற கேள்வி எனக்குள் எழுந்தது. இந்தக் கேள்வியே இப்பதிவின் திறவுகோலாகவும் அமைந்தது. திறவுகோல்கள் கேள்விகளிடம் உள்ளன. கேட்டுப் பெறலாம். திறக்கலாம். மனம் எனும் பறவை பின்னோக்கிப் பறக்கலாம். பறக்கலாமே... 

மனப் பறவை மனம் கொத்தும்! 

பழம் நினைவுகள் உண்ணும்...

சிறகு விரிக்கும். பறக்கும்...

Irudhy.a